မေကာင္းမႈေတြကို ဖယ္႐ွားဖို႔

zawgicode
...............

#credit;
ေရး   ထူးျခား

မေကာင္းမႈေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔  1

 ထူးျခား  ရဲ႕လံႀကဳပ္ဇာတ္လမ္း။

“ဗိုလ္မူးသီဟရဲေက်ာ္တေယာက္ လံုးဝ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည့္ အခန္းတခု ထဲတြင္ ထိုင္ေနရင္းက အေတြးေတြ ျဖန္႕က်က္ေနသည္။ သူ႕ တပ္မႈး ေခၚေျပာထားသည့္ စစ္ဆင္ေရး တခု တြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ရမည့္ အေၾကာင္း၊ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ခြဲ မ်ားမွ အေတာ္ဆံုး ေအးဂ်င့္မ်ားကိုသာ စုၿပီး လုပ္မည့္ စစ္ဆင္ေရးျဖစ္ေၾကာင္း၊အခ်ိန္မေရြး အသက္အႏၱရယ္ထိခိုက္ႏိုင္ေသာ စစ္ဆင္ေရးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္ကို ေတြးေနမိသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ ေပၚတြင္ နာမည္ႀကီး ဒုစရိုက္ရာဇာ တေယာက္ ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုဖို႕ ျဖစ္သည္။ ေရႊႀတိဂံ နယ္ေျမမွ ေဆးဝါးမ်ားကို ႏိုင္ငံတကာသို႕ ေရာင္းခ်ေနၿပီး အလွ်ံပယ္ေနေသာ ေငြမဲ မ်ားကို ေငြျဖဴျဖစ္ေအာင္ ႏိုင္ငံတကာမွ ဘဏ္မ်ား ႏွင့္တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္မရသျဖင့္ ၾကားမွ ဘရုတ္ကာ တို႕ကို ရွာရေလသည္။ ဘိန္းဘုရင္မ်ားမွာ ကိုယ္တိုင္ မလုပ္ သူတို႕ ဆီကို တိုက္ရိုက္ မပတ္သက္ေအာင္၊ ၾကားမွ တျခား ဂိုဏ္း ကို ငွားသည္။ ထိုဂိုဏ္းမွ ေဘာ့စ္မွာ နာမည္ႀကီး အပင္ညာ ဆိုသူ ျဖစ္သည္။  ၾကားမွ ဆက္သြယ္ေပးမည့္ သူ မ်ားစြာရွိသည္အနက္က ေစ်းေကာင္းေပးႏိုင္မည့္သူကို လုပ္ခိုင္းေလ့ရွိသည္။ အပင္ညာ ႏွင့္ ဆက္သြယ္ေနၾက မာတင္ ဆိုေသာ လူကို  အေမရိကန္ စီအိုင္ေအ မွ ဖမ္းမိသြားၿပီး အျမစ္မွ လွန္ေနသျဖင့္ သူတို႕ ျငိမ္ေနၾကသည္မွာ ၾကာေနၿပီ။ ထို အခ်ိန္တြင္း ဘိန္းဘုရင္တို႕ ေငြမဲ မ်ားမွာ လည္း အဆမတန္ ပံုေဖါင္းလာသည္မို႕ အပင္ညာကို ေနာက္ထပ္ကြန္တက္ ေကာင္းေကာင္းရွာခိုင္း ထားေလသည္။ ထိုဘိန္းဘုရင္တို႕ မွာ ေရြႀတိဂံ နယ္ေျမမွ လႈပ္ရွားေနသည္ျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာ ေထာက္လွမ္းေရးက လည္း အျမဲ မ်က္ေျခမျပတ္ေလ့လာေနသည္ျဖစ္ေလသည္။ ယခု အေမရိကန္မွ ဖမ္းမိသြားသည့္ မာတင္ ကဲ့သို႕ေသာ ဘရုတ္ကာ အတုတေယာက္ကို လည္း လံၾကဳပ္လုပ္ကာ သတင္းလႊင့္ထားလိုက္သည္။ ျမန္မာတရုပ္စပ္ ေထာစံ ဆိုသည့္ လူမွာ ဆြစ္ဇာလန္ဘဏ္ တို႕ လဇင္းဘတ္စ္ ဘဏ္တို႕ ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ အဆက္အသြယ္ရွိေၾကာင္း၊ ထိုေထာစံ ဆိုသူမွာ မိန္းမ ေပြသူ ျဖစ္ၿပီး၊ သူသြားေလရာတြင္ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ ေကာင္မေလးမ်ား အျမဲပါေၾကင္း စသျဖင့္ သတင္းလႊင့္ထားၾကေလသည္။

ယခု သူ႕ကို ေထာစံ အေနျဖင့္ အပင္ညာ ကို သြားေတြ႕ဖို႕ စီစဥ္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူတို႕ မွာ အပင္ညာကို ဖမ္းလွ်င္ အေပၚယံသာ ရမည္ဆိုသည္ကို သိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ထိုင္းေထာက္လွမ္းေရး ႏွင့္ ျမန္မာေထာက္လွမ္းေရးတို႕ ပူေပါင္းကာ အပင္ညာ ၏ မူရင္း အဆက္အသြယ္ကို ျဖစ္ျဖစ္ အပင္ညာတို႕ လုပ္ေနေသာ ဘဏ္အေကာင့္ကို ျဖစ္ျဖစ္ ဖမ္းမိေအာင္ စိတ္ရွည္ရွည္ ေစာင့္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ယခု သူ႕ကို ေထာစံအေနျဖင့္ သြားရမည္ သူႏွင့္ပါလာမည့္ေကာင္မေလး ကလည္း ေအးဂ်င့္တေယာက္ပင္ ျဖစ္မည္ ဆိုေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ဗိုလ္မႈးခင္ပပ ျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းေနမိသည္။ ဗိုလ္မႈးေဒါက္တာ ေဒၚခင္ပပ မွာ ေထာက္လွမ္းေရး ေအးဂ်င့္တေယာက္ ျဖစ္ေပမဲ့ အျပင္ေလာကတြင္ေတာ့ သူ႕ကို စစ္ေဆးရံု မွ ဆရာဝန္ဗိုလ္မႈးတေယာက္အေနႏွင့္သာ သိၾကသည္။ ဗိုလ္မႈးသီဟရဲေက်ာ္ မိန္းမျဖစ္သူ၊ ေဒါက္တာႏွင္းျဖဴရဲေက်ာ္ပင္ ခင္ပပ ကို ဆရာဝန္ဗိုလ္မႈး အျဖစ္သာ သိသည္။ သူတို႕ခ်င္းလည္း ရင္းႏွီးၾကသည္။
ခင္ပပကို သူ႕စိတ္ထဲ မွန္းၿပီး ျပစ္မွားေနသည္မွာ ၾကာလွၿပီ။ အခြင့္အေရး မရ၊ မတိုက္ဆိုင္ေတာ့ အေဝးကသာ မွန္းေနခဲ့ရသည္။

သီဟရဲေက်ာ္ အခန္းထဲ မွာ ဟိုေတြးဒီေတြး နဲ႕ ေတြးေနခ်ိန္ အခန္းတံခါးပြင့္ၿပီး တပ္မႈးဝင္လာသည္။ လက္ထဲက တက္ပလက္ကို သီဟရဲေက်ာ္အား လွမ္းေပးလိုက္ရင္းက၊

“ဗိုလ္မႈး ကို အရင္ ေရြးခ်ယ္ဖို႕ အခြင့္အေရးေပးလိုက္မယ္၊ ဘာျဖစ္လို႕လည္း ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ က စြန္႕စားရမွာ အသက္အႏၱရယ္လည္း နီးတယ္ ေနာက္တခ်က္က ကိုယ့္အသက္တင္မဟုတ္ဘူး တျခား ေအးဂ်င့္ေတြကို ပါ ထိခိုက္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႕ နဲ႕ ထိုင္းေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ေတြက လည္း အနားက မိနစ္နဲ႕ အမွ် ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာပါ၊ အခု အဲဒီမွာ ျမင္ရတာက သူတို႕ လုပ္မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားပီး တဲ့သူေတြပဲ”

သီဟရဲေက်ာ္ က သူ႕ကို ထိုးေပးထားေသာ တက္ပလက္ မွ ဓါတ္ပံုမ်ားကို လက္ညိဳးေလးျဖင့္ ဆလိုက္လုပ္ၾကည့္ရင္းက ဓါတ္ပံုတပံုတြင္ အသက္ရႈမွားသြားရသည္။

“ဒါ...ဒါ… တပ္မႈး ဒါကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕…”

“ဟုတ္တယ္ ဗိုလ္ႀကီးမာလာရဲေက်ာ္ေလ”

သီဟရဲေက်ာ္ ဘာေျပာရမည္မသိျဖစ္သြားသည္။ မာလာရဲေက်ာ္မွာ သူ႕သမီးႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ သူႏွင့္ ႏွင္းျဖဴရဲေက်ာ္တို႕တြင္ သားသမီး ႏွစ္ေယာက္ရွိသည္။ မာလာရဲေက်ာ္ ႏွင့္ သူရရဲေက်ာ္၊ မာလာရဲေက်ာ္က ေယာက္်ားလွ်ာလိုပင္ ငယ္ငယ္ထည္းက ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေယာက္်ားေလးေတြ ႏွင့္ အျပိဳင္ေဆာ့သည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝမွာ ပင္ ကရာေတး ဘလက္ဘက္ ရေနေလၿပီ။ စစ္ထဲ အတင္းဝင္ခ်င္ေနသည္ကို သူမ အေမက သေဘာမတူေသာ္လည္း အတင္းေလွ်ာက္ခဲ့သည္။ သူ႕အေဖ အရွိန္ႏွင့္ ဆိုေတာ့ ဆယ္တန္းၿပီးကတည္းက စစ္တကၠသိုလ္ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုး စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕တြင္ ဗိုလ္ႀကီးပင္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။ သူမ ကို အျပင္ဘန္းအားျဖင့္က စစ္တပ္ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးမွ ဗိုလ္ႀကီးမမ တေယာက္အေနနဲ႕သာ လူသိၾကသည္။

သီဟရဲေက်ာ္တေယာက္ စိတ္ပူသြားရသည္။ သူ႕သမီးကို သူယံုၾကည္စိတ္ခ်ေသာ္လည္း ယခုကိစၥမွာ ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ေျခ။ ဘိန္းထုပ္လုပ္သူ၊ ကုန္သည္။ ပြဲစား၊ စသည္တို႕မွာ ေတာ္ရံု စစ္တပ္ကို ပင္ ဂရုစိုက္ၾကသူမဟုတ္။ ရက္စက္ေသာ သူမ်ားျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူမ ကိုယ္တိုင္က စာရင္းေပးထားၿပီး ျဖစ္ရံုမက အထက္ပိုင္းမွ လည္း သူမ အရည္အခ်င္း ႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးမို႕ သူဘယ္လိုမွ တားရေတာ့မည္မဟုတ္ေျခ။

“ဗိုလ္မူး စိတ္ထဲ ဆံုးျဖတ္ရခက္ေနရင္လည္း ရပါတယ္ ဗိုလ္မႈးေအာင္ျမင့္လည္း သူလုပ္မယ္လို႕ ေျပာထားတယ္ ဆိုေတာ့ ဗီုလ္မႈး ဒီ တခါေတာ့ နားခ်င္ နားလိုက္ပါလား”

“အာ ေအာင္ျမင့္ နဲ႕ မျဖစ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ သြားပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ႀကီးမာလာက နည္းနည္း ႏုေသးသလားလို႕”

ဗိုလ္မူးေအာင္ျမင့္ ဆိုတာက သူနဲ႕ တဘက္ရွ္ထဲ ဆင္းခဲ့တဲ့ေကာင္၊ ဒီေကာင့္ေစာက္က်င့္က သိၿပီးသား၊ လူက ေတာ့ ေတာ္ပါသည္။ မိန္းမ ဆို အပ်ိုအအို မေရွာင္ အကုန္ဆြဲတဲ့ေကာင္၊ သမီးနဲ႕ အတူတူ စစ္ဆင္ေရးကို လႊတ္လိုက္ဖို႕ ဆိုတာ စိတ္မခ်ပါဘူး၊ သီဟရဲေက်ာ္ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။

“ကဲ တပ္မႈး ကၽြန္ေတာ္သြားမယ္ဗ်ာ၊ ပလန္ကိုသာ ေျပာေတာ့”

“အိုေကေလ၊ မနက္ျဖန္ ၈နာရီတိတိ မွာ စစ္ဆင္ေရးသြားမဲ့ တဖြဲ႕လံုး အစည္းေဝးခန္းမွာ ဆံုမွာ ေတာ့စီးခရက္ေနာ္၊ ငါတို႕ အုပ္စု ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မသိေစရဘူး”

“ဟုတ္တပ္မႈး”

ေထာက္လွမ္းေရးတပ္က ေလယာဥ္ေသးေသးေလး နဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံ နယ္စပ္ျမိဳ႕ေလးမွာ သီဟရဲေက်ာ္တို႕ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ကို ခ်ေပးလိုက္ၿပီး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဟိုက္ေဝး ဘပ္စ္ကားနဲ႕ ဘန္ေကာက္ ကို လိုက္လာၾကသည္။ ဗိုလ္မႈးသီဟရဲေက်ာ္တေယာက္ ဘပ္စကား ျပတင္းေပါက္မွ လမ္းေဘး ရႈခင္းမ်ားကို ေငးၾကည့္ရင္းက လြန္ခဲ့သည့္တပတ္ က အစည္းအေဝးခန္းမွာ သူတို႕ စစ္ဆင္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး၊ မေန႕အထိ တပတ္အတြင္းမွာ လိုအပ္သည့္ ဗီဒီယိုေတြ ၾကည့္၊ အသံုးအႏံႈးေလယူေလသိမ္းေတြ ေလ့လာ၊ စတြက္တက္်ီ ပလန္ေတြ ဆြဲ၊ ပလန္ေအ၊ ပလန္ဘီ၊ အေရးေပၚ စတာေတြ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ခဲ့ တာေတြကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ တြက္ခ်က္ရင္း ဟာကြက္ေတြကို စဥ္းစားေနမိသည္။

အပင္ညာ ဆိုသည့္ ေကာင္မွာ နာမည္ႀကီး ဂိုဏ္စတား တေယာက္ျဖစ္ၿပီး မိန္းမ အေတာ္ေပြသူ ျဖစ္သည္၊ သို႕ေသာ္လည္း အမရာ ဆိုသည့္ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ က သူႏွင့္ အျမဲလိုလို ပါေနတတ္ၿပီး၊ သူ႕လို ပင္ ဂိုဏ္းအေပၚ အာဏာရွိသူ ျဖစ္ေလသည္။ ပိုၿပီး အတြင္းက်သည့္ သတင္းမ်ား အရဆိုလွ်င္ အမရာမွာ အပင္ညာ ၏ ညီမ အရင္း ျဖစ္ၿပီး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ မွာ အတူေနေနၾကသည္။ ေမာင္ႏွမခ်င္း ညားေနၾကသည္ဟု သတင္းထြက္ေနေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း မည္သူမွ ထိုကိစၥကို မေျပာရဲၾကေျခ။ အပင္ညာမွာ ႏူတ္ပိတ္ရွင္းလင္းသည့္ ေနရာမွာ လည္း နာမည္ႀကီး သျဖင့္ ေတာ္ရံု တျခား ဒုစရိုက္ အေသးအမႊားဂိုဏ္းေလး မ်ားက ထိပ္တိုက္မေတြ႕ ေအာင္ ေရွာင္ေလ့ရွိေလသည္။

ယခု ျမန္မာတပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးမွ အတုအေယာင္ဖန္တီးထားေသာ ဘရုတ္ကာ ျမန္မာတရုပ္စပ္ ေထာစံ ဆိုေသာ သူမွာလည္း ျမာေပြသူ၊ အငယ္ေလးေတြ ထည္လဲ တြဲသူ အျဖစ္ နာမည္ႀကီးေအာင္ လုပ္ထားသည္မို႕ သူႏွင့္ အပင္ညာ တို႕ ေတြ႕ဆံုပြဲတြင္ သီဟရဲေက်ာ္မွာ သူ႕သမီးျဖစ္သူ ဗိုလ္ႀကီး မာလာရဲေက်ာ္ကို သူ႕ေစာ္အငယ္ေလး အျဖစ္ ေခၚသြားရမည္ျဖစ္သည္။ ပထမေတာ့ သူက သမီးကို ေစာ္အျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ရမည္ ဆိုေတာ့ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္မိေသးသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ေတြ႕ဆံုခ်ိန္မွာ သံုးေလးနာရီသာ ၾကာမည္ျဖစ္ၿပီး သူတို႕ ေတြ႕ဆံုမည့္ေနရာကို ျမန္မာတပ္မေတာ္ႏွင့္ ထိုင္းေထာက္လွမ္းေရးတို႕ မွအထူး စစ္ဆင္ေရး အဖြဲ႕ဝင္မ်ား ဆာေဗးလန္႕ လုပ္ကာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနမည္ျဖစ္သလို၊ ထိုေဟာ္တယ္ တဝိုက္တြင္လည္း လက္ေျဖာင့္ စႏိုက္ပါမ်ား ပါ ထားရွိမည္ျဖစ္ရာ၊ စိတ္ကေတာ့ ပူစရာ မရွိ၊ သို႕ေသာ္လည္း ထိုကဲ့ သို႕ အန္ဒါကာဗာ အလုပ္မ်ား စစ္ဆင္ေရးမ်ားမွာ တခါတရံ ထင္သည့္အတိုင္း မျဖစ္ သြားတတ္သည့္ အခါ၊ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမည့္ ပလန္မ်ား ဆက္တိုက္ ဆြဲထားရေလသည္။ မည္သို႕ ပင္ အေျခအေနက ဆိုးေနပါေစ၊ သူတို႕ အန္ဒါကာဗာကို မေပၚေစဖို႕က အဓိက ျဖစ္ေလသည္။ အပင္ညာ လို လူကို အခ်ိန္မေရြး ဖမ္းႏိုင္ေသာ္လည္း သူ၏ ကြန္တက္မ်ား၊ သူ႕ကို ေထာက္ပန္႕ေနသည့္ ေဘာ့စ္မ်ား ၏ အဆက္အသြယ္တို႕ကို လက္လြတ္မခံႏိုင္ေျခ။ ေထာစံ ဆိုေသာ နာမည္ကို ဖန္တီးထားရသည္မွာကိုက ေငြေၾကး ေျမာက္ျမားစြာ ကုန္က်သည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဒုစရိုက္သမားမ်ား ရိပ္မိသြားသည္ႏွင့္ သဲထဲ ေရသြန္ ျဖစ္သြား ႏိုင္ေလသည္။

သီဟရဲေက်ာ္ တေယာက္ သူ႕ပုခံုးကို ေခါင္းမွီကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သမီးေလး မာလာကိုအသာေစာင္းငဲ့ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သီဟရဲေက်ာ္မွာ အသားျဖဴေသာ္လည္း ဗမာစစ္စစ္တေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူမိန္းမ ေဒါက္တာႏွင္းျဖဴရဲေက်ာ္ ကေတာ့ တရုပ္မစစ္စစ္ လို႕ ေျပာလို႕ ရေပမည္။ အဖိုးအဖြားမ်ားက ျပည္ႀကီးမွ ေရာက္လာၿပီး သူမ အေဖအေမေတြက ျမန္မာျပည္ဖြား စစ္စစ္ေတြမို႕ ႏွင္းျဖဴ က သူ႕ကိုယ္သူ ျမန္မာ တရုပ္ဟု သာ ယူဆ ေနေပမဲ့ တရာရာခိုင္ႏံႈးတရုပ္ စစ္စစ္ ျဖစ္ေလသည္။ မာလာက်ေတာ့ သီဟရဲေက်ာ္ႏွင့္ ရတာမို႕ တရုပ္ ၅၀ရာႏံႈးေလာက္သာ က်န္ေတာ့ ေပမဲ့ အသားက အေဖေရာ အေမေရာ ျဖူတာမို႕ ဝင္းမြတ္ေနသည္။ သီဟရဲေက်ာ္၏ ငါးေပမ ဆယ့္တစ္လက္မ အရပ္ ေၾကာင့္ မာလာ ကလည္း ငါးေပမ ေျခာက္လက္မ ေလာက္ ရွိေနၿပီး ျမန္မာမ ထဲတြင္ အေတာ္ရွည္သည့္ အရပ္ျဖစ္ေလသည္။ သူမ အေမ သေဘာမတူသည့္ၾကားထဲက စစ္ထဲ ရေအာင္ဝင္ခဲ့ၿပီး ေလ့က်င္းခန္းေတြ၊ ကရာေတး၊ ထိုင္းေဘာက္ဆင္ အကုန္ဝါသနာပါ ကစားေနတာေၾကာင့္ ကိုယ္လံုးေလးက လည္း အဆီမရွိ က်စ္လစ္ေနေသာ္လည္း ကိုယ္ေပၚက အမို႕အေဖာင္းအရိႈက္အဟုိက္ တို႕က ေတာ့ ေမာ္ဒယ္ရံႈးေအာင္ အခ်ိဳးက်လွေပသည္။

ဒီတခါ စစ္ဆင္ေရးက မိမိ ႏိုင္ငံတြင္း မွာလည္း မဟုတ္၊ အလြန္အႏၱရာယ္ႀကီးေသာ လူဆိုးမ်ား ႏွင့္လည္း ရင္ဆိုင္ရမွာ မို႕ သမီးေလး အတြက္ စိတ္ပူမိေလသည္။သီဟရဲေက်ာ္ ကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အေတြ႕အႀကံဳ မ်ားစြာ စံုခဲ့ဘူးေလသည္မို႕ အသက္ကို ပဓါန မထား၊ လႈပ္ရွားခဲ့ဘူးသည္။ အင္တာပို တို႕ ယူရိုပို တို႕ စသည့္ အဖြဲအစည္းေတြနဲ႕လည္း လႈပ္ရွားဘူးခဲ့သည္။ သမီးေလးမာလာ ကိုလည္း သူ႕အေတြ႕အႀကံဳေတြ ျပန္လည္ၿပီး ေျပာျပ၊ သင္စရာရွိတာေတြလည္း သင္ခဲ့တာမို႕ မာလာက သူ႕ဒက္ဒီ ကို အားက်ကာ ေျခရာနင္း လိုက္ခ်င္ေန သူေလး ျဖစ္ေလသည္။

အပင္ညာ ဆိုသည့္ ေကာင္မွာ ထန္လည္း ထန္၊ ေအာ္ဂီ ဟု ေခၚေသာ အုပ္စုလိုက္ လိင္ဆက္ဆန္ျခင္းကို လည္း သေဘာက်ေၾကာင္း သတင္းက ၾကားထားၿပီးသား၊ သူတို႕ ျမန္မာျပည္က ေလယာဥ္ကေလး နဲ႕ ထြက္လာစဥ္ က မာလာ့ကို ေသျခာမွာထားၿပီးၿပီ။ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ပေစ သူတို႕ အန္ဒါကာဗာကုိ မေပၚသြားေစဖို႕၊ ေသေရး ျဖင့္နီးကပ္ေနလွ်င္လည္း ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ ထိန္းထားဖို႕၊ သူတို႕က ဖမ္းမိသြားၿပီး၊ အန္ဒါကာဗာဆိုတာကို ကိုယ္က ဝန္ခံလိုက္လွ်င္ ပိုၿပီး အေသဆိုးျဖင့္ ေသရဖို႕ ရွိေၾကာင္း၊ ယခု အခါကေတာ့ အခ်ိန္တိုပဲမို႕ ဘာမွ ျဖစ္ႏိုင္မည္မထင္ေၾကာင္းလည္း အားေပးစကားေျပာၾကား ခဲ့ရသည္။

ယခု သူတို႕ လာသည့္ လမ္းေၾကာင္းမွာ ရန္သူမ်ား မည္သို႕မွ် ထရက္ကင္း လိုက္လို႕ မရႏိုင္ေျခ။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ဝင္မွ ဘပ္စ္ကားေပၚမွ ဆင္းကာ တကၠစီ ငွားၿပီး ဆံုမည့္ေဟာ္တယ္သို႕ သြားခဲ့ၾကသည္။

ေဟာ္တယ္တြင္ ဘုတ္လုပ္ထားေသာ အခန္းကို ရဆက္ရွင္းမွာ ယူေနစဥ္မွာပင္ ေဟာ္တယ္ ရဆက္ရွင္းမွ ေကာင္ေလး တေယာက္က စာအိပ္တလံုးေပးလာသည္။ စာထဲမွာ က အပင္ညာ မွာ မနက္ျဖန္မွ ေရာက္မည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သီဟရဲေက်ာ္တို႕ သားအဖ ေဟာ္တယ္ အခန္းရွိရာသို႕ တက္လာခဲ့ၾကသည္။ ေဟာ္တယ္မွာ ဖိုက္စတားေဟာ္တယ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အပင္ညာ လက္တန္မွာ ရွည္သည္မို႕ မေပါ့ဆရဲေျခ၊ နဂိုကတည္းက တိုက္ရိုက္ေတြ႕ရမည္ဆိုတာကို မေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့သျဖင့္ သိပ္မအံ့ၾသေပမဲ့၊ ရုတ္တရက္လည္း ေပါက္ခ်လာႏိုင္သည္မို႕ မိမိတို႕ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမည့္ ျမန္မာ ႏွင့္ ထိုင္းေထာက္လွမ္းေရး အန္ဒါကာဗာမ်ား ရွိေနၾကမည္မို႕ အေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ေျခ။ ေဟာ္တယ္ခန္းထဲ တြင္လည္း ဆာေဗးလန္႕ ကင္မရာသို႕မဟုတ္ အသံဖမ္း မိုက္ကရိုဖံုးမ်ား ရွိႏိုင္သျဖင့္ မိမိတို႕ မွာ ေထာစံ ႏွင့္ သူ၏ ေစာ္ကေလး နန္းစုေဝ တို႕ အျဖစ္သာ သရုပ္ေဆာင္ေနရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သီဟရဲေက်ာ္ ႏွင့္ မာလာရဲေက်ာ္တို႕ သေဘာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္ေလသည္။

ေဟာ္တယ္ခန္းတြင္း ေရာက္ၿပီး သူတို႕ ခရီးေဆာင္ အိပ္တို႕ကို ခ်လိုက္ၿပီး ခရီးပန္းလာၾကသျဖင့္ နားဖို႕ လုပ္ေလသည္။ သီဟရဲေက်ာ္က ေရခ်ိဳးခန္း အရင္ဝင္ၿပီး ေဟာ္တယ္မွ ထားထားေပးေသာ ညဝတ္အက်ႌႀကီးကို ဝတ္ကာ ကင္းဆိုက္ ေမြ႕ယာႀကီးေပၚ တက္ကာ လွဲေလွ်ာင္းလိုက္သည္။ မာလာ က လည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီး ေတာ့ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဆက္ဆီ ညဝတ္အက်ႌအပါးေလး ျဖင့္ ျဖစ္ရာ သူမ ေအာက္မွ ဝတ္ထားေသာ ဘရာဇီယာ ႏွင့္ ပင္တီ အမဲေလးကို ထိုးေဖါက္ျမင္ေနရေလသည္။ သူတို႕ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ဆာေဗးလန္႕ ကင္မရာမ်ားမွ သူ႕သမီး၏ ဆက္ဆီပံုကို ေတြ႕ေနၾကမည္ကို စဥ္းစားၿပီး သီဟရဲေက်ာ္ တေယာက္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္မိရေလသည္။ မာလာ့ ညဝတ္အက်ႌေလးက လည္း တိုလိုက္တာ ေပါင္ရင္းနား ေရာက္ေနၿပီဟု စိတ္ထဲမွ ေျပာေနမိသည္။ ေစာ္ေလးကို ေဟာ္တယ္ခန္းထဲ ေခၚလာၿပီး ဘာမွ မလုပ္မကိုင္ပဲ ေနလွ်င္ဘယ္လိုမွ အဓိပၸါယ္မရွိ ေစာင့္ၾကည့္ေနသူေတြ သံသယ ျဖစ္ႏိုင္သည္မို႕ သီဟရဲေက်ာ္က၊

“လွလိုက္တာ စု ရယ္ လာပါအံုးဒီနားကို”

ဟု ေျပာလိုက္သည္။ မာလာ့ မ်က္လံုးတို႕မွာ အရိပ္အေယာင္ တမ်ိဳးေျပာင္းသြားေသာ္လည္း သူမ အေနႏွင့္ကလည္း သူ႕ဒက္ဒီ သရုပ္ေဆာင္ေနမွန္းသိသည္။သူမက၊

“ဟင့္အင္း ေတာ္ပါ၊ မရဘူး ဒီညေတာ့၊ လူကို လာထိမယ္မႀကံနဲ႕ ဟြန္း၊ ေရွာ့ပင္းသြားမယ္ဆိုၿပီး ဘန္ေကာက္ေခၚလာၿပီးမွ ဒီေဟာ္တယ္ႀကီးလာအိပ္ေနတယ္၊ မရဘူး ေရွာ့ပင္း မသြားရ မခ်င္း ႏိုးပဲ”

ဟု စိတ္ေကာက္ေနေသာ အငယ္ေလး တေယာက္ပံုနဲ႕ ႏူတ္ခမ္းေလး စူကာ ေျပာလိုက္ရာ၊ သီဟရဲေက်ာ္သေဘာက်သြားေလသည္။ သမီးက မဆိုးဘူး အႀကံေတာ့ ပိုင္သားပဲဟု ေတြးလိုက္မိသည္။

“ေအးပါကြာ ေအးပါကြာ၊ ဒီေန႕က ေတာ့ ကိုႀကီးလည္း ပင္ပန္းလာလို႕ပါ၊ အိပ္ေတာ့မယ္၊ မနက္ျဖန္ ကိုႀကီး အလုပ္ကိစၥေလး ၿပီးတာနဲ႕ သြားမယ္ ေနာ္ အိုေက၊ လာပါအံုး အနည္းဆံုးေတာ့ မအိပ္ခင္ ေလး မြမြလုပ္ပါအံုး”

မာလာက သူမ ဒက္ဒီအနားသို႕ ေလွ်ာက္လာၿပီးပါးကို ရြတ္ကနဲ တခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚတက္ကာ ေက်ာေပး လွဲလိုက္ကာ ေစာင္ျခံဳအိပ္လိုက္သည္။ သီဟရဲေက်ာ္လည္း ေစာင္ ျခံုလိုက္ကာ အိပ္ေမာက်သြားေတာ့သည္။

“ေတာင္”

“တင္”

သူ႕ဖံုးက မက္ေဆ့သံဝင္လာေတာ့ သီဟရဲေက်ာ္ႏိုးလာသည္။ကုတင္ေဘးက ဖံုးကို လွမ္းယူလိုက္ေတာ့ စားပြဲေပၚေဟာ္တယ္က အလန္းနာရီက ည၁၂နာရီ လို႕ ျပေနသည္။ေဘးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညအိပ္မီးေရာင္ ျပာျပာေအာက္မွာ သူ႕ကို ေက်ာေပးအိပ္ေနေသာ သမီးမာလာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ညဝတ္အက်ႌကေလးက ခါးေပၚလန္တက္ေနၿပီး ဖင္လံုးေလး ႏွစ္လံုးက ပင္တီ အနက္ေလး ေအာက္မွ ေဖြးေနသည္။ ေလွ်ာက်ေနေသာ ကြန္ေဖါ့တာကို လက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ သမီးေလးမာလာရဲေက်ာ္ကိုယ္ေပၚျခံုေပးလိုက္ၿပီး ဖံုးက မက္ေဆ့ကို ဖတ္လိုက္သည္။

..အသင့္ျပင္ထားပါ၊ ငါးမိနစ္မွာ ငါတို႕ လူေတြ ေရာက္မယ္…

သီဟရဲေက်ာ္က သမီးကို အသာလႈပ္ႏိုးလိုက္ရင္း အေျခအေနကို ေျပာျပလိုက္သည္။ သူ႕ေခါင္းအံုးေအာက္မွ ကိုးမီလီမီတာ ပစၥတိုကို ဆြဲယူကာ စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ ေဘးနားမွာ အသင့္ပံုထားေသာ ေဘာင္းဘီ အက်ႌတို႕ကို ေကာက္ဝတ္ကာ ေသနတ္ကို စလြယ္သိုင္းအိပ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ မာလာ့ကိုေတာ့ ေသနပ္မေပးထားေျခ၊ မာလာ့ ဆီမွာ ေသနပ္ရွာေတြ႕သြားပါက အဓိပၸါယ္မရွိ၊ ရွင္းရခက္မည္မဟုတ္လား၊
မာလာရဲေက်ာ္လည္း ကမန္းကတန္းထကာ ဒရက္စ္တစံုကို ထုတ္ကာ ညဝတ္အက်ႌကို ခၽြတ္ခ်ကာ ဒရက္စ္ကို ေျခေထာက္မွ လ်ိဳဆြဲမကာ လက္ထည့္ဝတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သီဟရဲေက်ာ္ကို ေက်ာလွည့္ေပးကာ ဇစ္ဆြဲတင္ခိုင္းလိုက္သည္။

“ေဒါက္ေဒါက္”

တံခါးေခါက္သံ ႏွင့္ အတူ စကားဝွက္မ်ားေျပာဆိုသျဖင့္ ဖြင့္ေပးလိုက္ရာ လူသံုးေယာက္ ဝင္လာေလသည္။ သံုးေယာက္စလံုးမွာ ေသနပ္မ်ား ပါလာေၾကာင္း သူတို႕ အေပၚအက်ႌကို အသာလွန္ျပလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တေယာက္ေသာ သူက သူဆြဲလာသည့္ အထုပ္ကို အိပ္ယာေပၚ ျပစ္တင္ေပးလိုက္ၿပီး၊

“အခု ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္၊ ေသနတ္နာရီဖံုး အကုန္လံုးကို ဒီအခန္းက ေဆ့ဖ္ေဘာက္စ္ထဲ ထည့္ခဲ့၊ အဲဒီ အထုပ္ထဲက အဝတ္အစားေတြကို ဝတ္လိုက္ပါ”

သီဟရဲေက်ာ္တို႕ မွာ ျငင္း၍ မရေတာ့ သူတို႕ ေျပာသလို ဝတ္လိုက္ၾကရသည္။ သူတို႕ ယူလာသည္က အဲယားကြန္းကုမၸဏီ တခု၏ ယူနီေဖါင္းေတြ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေဟာ္တယ္ တြင္းမွ ဓါတ္ေလွကားျဖင့္ ကားပတ္ကင္အထိ ဆင္းသြားၾကၿပီး ကားပတ္ကင္ အတြင္းမွ အဲယားကြန္းကုမၸဏီတဆိတ္ေဆးသုတ္ထားသည့္ ဗန္ကား ထဲသို႕ ဝင္ေစၿပီး ေဟာ္တယ္ထဲမွ ထြက္လာခဲ့ၾကရသည္။

ထိုကားျဖင့္ ေဟာ္တယ္အျပင္ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူတို႕ကို မ်က္ႏွာေပၚတင္ အဝတ္အိပ္စြတ္ကာ မ်က္ေစ့ပိတ္ထားေစသည္။ တေနရာအေရာက္တြင္ ေခါင္းေပၚမွ အစြပ္ကို ျပန္ခၽြတ္ေပးကာ ေဟာ္တယ္ေလးတခုသို႕ ဝင္ေစသည္။ ထိုေဟာ္တယ္ အခန္းတခု အတြင္းသို႕ သူတို႕ကို ဝင္ေစၿပီး အဝတ္အစား အသစ္တစံုစီ ထုတ္ေပးသည္။ အတြင္းခံမွ အစ လက္ဝတ္ရတနာတို႕ကို ပါ ခၽြတ္ၿပီး သူတို႕ ေပးထားေသာ ေသတၱာတလံုးထဲသို႕ ထည့္ေစသည္။ သီဟရဲေက်ာ္မွာ အခန္းထဲမွာ လဲၿပီး မာလာရဲေက်ာ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လဲေလသည္။ သူတို႕ကို ဒီတက္တာ ျဖင့္လည္း ရွာမည္ျဖစ္သျဖင့္ ထရက္ကင္ဒီဗိုက္စ္ မ်ားပါပါက ထားျပစ္ခဲ့ဖို႕ ႀကိဳ ေျပာထားသျဖင့္ မာလာရဲေက်ာ္၏ ေနာက္ဆံုး ဒီဗို္က္စ္ ျဖစ္ေသာ နားကပ္ေလးကို ပါ ခၽြတ္ထားခဲ့ရေလသည္။ ထိုနားကပ္မွာ သူတို႕ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနသည္ကို ျပဖို႕ ေနာက္ဆံုးလက္နက္ျဖစ္ေလရာခုေတာ့ျဖင့္ သူတို႕ ဘယ္ေရာက္ေနၿပီကို သိဖို႕ မလြယ္ေတာ့ေျခ။ ေနာက္ေတာ့ ထိုေဟာ္တယ္မွ ကားေလးတစီးျဖင့္ ထြက္လာၿပီး ထံုးစံအတိုင္း မ်က္ႏွာကို အဝတ္မဲ ျဖင့္ စြပ္ထားေစေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ တေနရာတြင္ ရပ္ၿပီး ဆင္းလိုက္ရာ မိုးလင္းေနၿပီမို႕ေလယာဥ္ကြင္းအေသးေလးတခု ေရာက္ေနေၾကာင္းသိလိုက္ရေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုေလယာဥ္ကြင္းမွ ရဟတ္ယာဥ္ေလးျဖင့္ ခရီးဆက္ၾကရာ ထံုးစံအတိုင္း ေခါင္းစြပ္ဝတ္ခဲ့ရေလသည္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေနရာမွန္း ခန္႕မွန္းမရႏိုင္ေသာ ပရိုက္ဗိတ္ကၽြန္းေလး တကၽြန္းေပၚသို႕ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ထိုကၽြန္းေလး ေပၚမွာပင္ အိမ္ႀကီးတလံုး ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနေလသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ထိုအိမ္ႀကီး ၏ အေပၚထပ္အခန္းတခန္းသို႕ လိုက္လံပို႕ေဆာင္ေပးၿပီး အနားယူၾကဖို႕ ေျပာေလသည္။ အပင္ညာ က ဒီေန႕ သို႕မဟုတ္ မနက္ျဖန္ေရာက္လာလိမ့္မည္ဟု ေျပာၾကားေလသည္။ စားစရာ ေသာက္စရာမ်ားကို ႀကိုက္သလို အခ်ိန္မေရြး မွာစားေသာက္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း သူတို႕ကို ဒီတိုင္းထားခဲ့ေလသည္။

အခန္းႀကီးမွာ က်ယ္ျပန့္ခန္းနားလွၿပီး အိပ္ယာၾကီးမွာ လည္း အသည္းပံုစံ ေရေမြ႕ယာႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ အခန္းမွာ ဝရံတာသို႕ ထြက္သည့္ က်ယ္ဝန္းလွသည့္ တံခါးမႀကီး ရွိေလသည္။ ဝရံတာမွ ထြက္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ကမ္းေျခသဲေသာင္ျပင္ ႏွင့္ အဆံုးအစ မရွိ က်ယ္ေျပာလွသည့္ ပင္လယ္ျပင္ေရျပာျပာ မ်ားကို ေတြ႕ေနရေလသည္။

သီဟရဲေက်ာ္မွာ အသည္းပံုစံေရေမြ႕ယာၾကီး ႏွင့္ အခန္းအေနအထား၊ ဗ်ူး တို႕ကို ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ဟန္းနီးမြန္း ဆြိကဲ့ သို႕ ျပင္ဆင္ထားသည္ကို သေဘာေပါက္မိၿပီး ဒီလို ကုတင္ေရေမႊယာႀကီးေပၚမွာ ေစာ္ကို ဆြဲလိုက္ရရင္ေတာ့ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ပင္လီးေတာင္တက္လာရသည္။ သို႕ေသာ္ အတူအိပ္ရမည့္သူက သူ႕သမီး အရင္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ကာ ဒီစီမံကိန္း ျမန္ျမန္ၿပီးပါေစဟုစိတ္ထဲႀကိတ္ ကာ ဆုေတာင္းမိေလသည္။

မာလာရဲေက်ာ္က အခန္းထဲ အသင့္ထားထားေပးသည့္ ဘီကီနီ တစံုကို ယူကာ ဝတ္ဆင္လိုက္ၿပီး ကမ္းေျခသံုး အေမႊးပြသဘက္ႀကီးကို ပတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာၿပီး၊

“ကိုႀကီး ဘိရွ္ကို သြားမယ္ေလ အခန္းထဲမွာ ဘာလုပ္ေနမွာလဲ ပ်င္းစာႀကီး”

အခန္းထဲ မွာ လည္း ေသျခာေပါက္ မိုက္ခရိုဖံုး တို႕ ကင္မရာတို႕ ရွိမည္ဆိုတာ ေသျခာသျဖင့္ ခပ္တည္တည္ပင္ သရုပ္ေဆာင္ေနၾကရသည္။ မာလာအႀကံအစည္မွာ မဆိုး၊ အခန္းထဲ ေနမည့္အစား သူတို႕ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ေပးသြားမည္၊ ဆိုတာကိုလည္း စမ္းရင္း၊ သူတို႕ လံုျခံဳေရးကို ဘယ္လို လုပ္ထားသည္ကို လည္း စနဲနာရင္း၊ ေသာင္ျပင္မွာ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း စကားလည္း တီးတိုးေျပာ တိုင္ပင္ႏိုင္သည္မို႕ သီဟရဲေက်ာ္လည္း သေဘာတူလိုက္ကာ ကမ္းေျခဆင္းေဘာင္းဘီထရန္႕ တထည္ထုတ္ဝတ္ကာ မာလာ့ေနာက္မွ ဆင္းလိုက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

အိမ္ေအာက္ထပ္ အျပင္တြင္ ဝရံတာကဲ့သို႕ ပတ္လည္ေလွ်ာက္လမ္းရွိေလသည္။ အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာ မွ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဆင္းလာၾကေတာ့ အေရွ႕ဖက္ ေဒါင့္တြင္ အမ္ဆစ္စတင္း တလက္လြယ္လွ်က္ လည္ပင္းတြင္ အေဝးၾကည့္မွန္ေျပာင္းလြယ္ထားေသာ အေစာင့္တဦးအားေတြ႕ရေလသည္။ သူ႕ပုခံုးတြင္လည္း ေဝါ့ကီေတာ့ကီ ခ်ိတ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ထြက္လာသည္ကို လွမ္းသာ ၾကည့္သည္ ဘာမွ ေတာ့ မေျပာ။

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကမ္းေျခေရာက္ေတာ့ စားပြဲတခ်ိဳ႕ ႏွင့္ ကမ္းေျခသံုး ပက္လက္ကုလားထိုင္ ေလာင့္ခ်္မ်ား ေလးငါးဆယ္လံုး ခ်ထားၿပီး လူတေယာက္မွ မေတြ႕ရေျခ။ ထို႕ေၾကာင့္ သီဟရဲေက်ာ္က ကုလားထိုင္တလံုးတြင္ သူယူလာေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးကို ခင္းလိုက္ရင္း ပက္လက္လွဲလိုက္သည္။ အိမ္ႀကီး မွာ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ထီးထီးႀကီး ျမင္ေနရသည္။ ဒီကၽြန္းေပၚတြင္ ထိုအိမ္တလံုးထည္းသာ ရွိပံုရေလသည္။ မာလာရဲေက်ာ္က ေတာ့ သူမ သဘက္ကို သီဟရဲေက်ာ္ ေဘးက ေလာင့္ခ်္တခုေပၚ ျပစ္တင္လိုက္ၿပီး ေရစပ္သို႕ ဆင္းသြားေလသည္။

သီဟရဲေက်ာ္မွာ ေရစပ္ဆင္းသြားေသာ မာလာရဲေက်ာ္ ေနာက္ဖက္မွ အမွတ္မထင္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ျဖူေဖြးဝင္းမြတ္ေနေသာ အသားအရည္၊ ေျဖာင့္စင္းလံုးဝန္းသည့္ ေပါင္တန္ေတြ ကားစြင့္လံုးတစ္ေနသည့္ တင္ပါးဝိုင္းစက္စက္ က ေသးက်င္ေသာ ခါးေလးေအာက္မွ ေကာ့ေနသည္။ပါးစပ္မွ ကိုယ့္ကိုကိုယ္က်ိန္ဆဲ လိုက္မိၿပီး မ်က္ေစ့ကို တဘက္သို႕ လြဲလိုက္ရေလသည္။

ထိုအခိုက္မွာပင္ အိမ္ႀကီးဆီမွ အမ်ိုးသမီးတေယာက္ သူ႕အနားသို႕လမ္းေလွ်ာက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူ႕သမီးထက္ အရပ္အနည္းငယ္ပုေသာ္လည္း ဖြံ႕ျဖိဳးေသာ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ ရွိေလသည္။ သူ႕သမီးမွာ အရပ္ရွည္ၿပီး သြယ္သြယ္လွ်လွ် ျဖင့္ ေတလာဆြစ္ တို႕ ကိုယ္လံုးမ်ိဳး ျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ ယခု သူ႕ဆီ ေလွ်ာက္လာေသာ အမ်ိဳးသမီးမွာ ေဂ်းလို ကိုယ္လံုးဟု ေျပာရမည္ျဖစ္ေလသည္။

“ဟဲလို ေထာစံ လား က်မ အမရာပါ”

“ေအာ္ အမရာလား ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ”

အဂၤလိပ္လို ပီပီသသေလး ေျပာလိုက္ေသာ အမရာ ေၾကာင့္ သီဟရဲေက်ာ္လည္း မတ္တတ္ထရပ္ကာ လက္ဆြဲႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။ အမရာမွာ ေနပူစာလံႈထားသျဖင့္ ညိဳဝင္းမြတ္ေနေသာ အသားအေရာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ေခ်ာမြတ္ေနေသာ အသားအရည္အျပင္ ျပည့္ျဖိဳးေသာ ကိုယ္ခႏၶာက ဆက္ဆီ က်လွသျဖင့္ သီဟရဲေက်ာ္ လီးႀကီးမွာ ေသြးပူလာရသည္။ သူမ ႏို႕ေတြမွာ မႀကီးလြန္း မေသးလြန္းသျဖင့္ ဘီကီနီခပ္ေသးေသး ေအာက္မွာ ၾကည့္လို႕ ေကာင္းလွသည္။ ႏူတ္ခမ္းထူထူ ႀကီးေတြက ခပ္တြန္႕တြန္႕ ေထာ္ေထာ္ေလး မို႕ စုပ္နမ္းခ်င္စိတ္ေပါက္လာရသည္။ ဆံပင္ မွာ ေက်ာလည္ေလာက္ထိ အရွည္ကို ဖားယားခ်ထားသည္။ အမရာက သီဟရဲေက်ာ္ သူမကို ငမ္းေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို ျမင္ေနရသျဖင့္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ၿပံဳး လိုက္ရင္း ပင္လယ္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ကာ၊

“ဟို ေရထဲက ေကာင္မေလး က ေထာ္စံ ေစာ္ေလးလား “

ဟု ေမးလိုက္သည္။ သီဟရဲေက်ာ္က၊

“ဟုတ္တယ္၊ သူ႕နာမည္က နန္းစုေဝ တဲ့၊ စုလို႕ ေခၚလို႕ ရပါတယ္”

“အိုေကေလ က်မ သူ႕ကို သြားမိတ္ဆက္လိုက္အုန္းမယ္”

ဟု ေျပာကာ ထြက္သြားေလသည္။ သီဟရဲေက်ာ္က အမရာ ၏ ကားစြံ႕ လံုးတစ္ေနေသာ အိုးႀကီးကို အေနာက္မွ လိုက္ၾကည့္ရင္း လီးေတာင္လာပါသည္။ အာ မျဖစ္ေသးပါဘူးဟု ေတြးရင္းက ေလာင့္ခ်္မွာ ျပန္လွဲလိုက္ရင္း မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို သူ႕ ဘိုက္ေပၚ အသာတင္ၿပီး လီးေတာင္တာ လူမျမင္ေအာင္ ဖံုးလိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အမရာေတာ့ ေရာက္ေနၿပီ အပင္ညာတေယာက္က ေရာ ဘယ္မွာလဲဟု ေတြးေနမိသည္။ ယခု အခါတြင္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေရာက္ေနသည္ဆိုတာ ျမန္မာေထာက္လွမ္းေရးေရာ၊ ထိုင္းေထာက္လွမ္းေရးပါ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနၿပီမို႕ သူတို႕ အသတ္ခံရလည္း မည္သူမွ သိလိုက္မည္မဟုတ္။ သူတို႕ အေလာင္းကို ေတာင္ ဘယ္မွာ သြားရွာရမည္မွန္းသိေတာ့မည္မဟုတ္ေျခ။ အလြန္အႏၱရယ္မ်ားသည့္ အေျခအေနဆိုတာကို သူ႕အေတြ႕အႀကံဳ အရ သူသိေနသည္။ သူအတြက္ေတာ့ သူစိတ္မပူေျခ၊ သမီးေလး ၏ ပထမဆံုး အင္တာေနရွင္နယ္ အေတြ႕အႀကံဳမို႕ သူ စိုးရိမ္ေနမိေလသည္။

ပင္လယ္ျပင္ထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမရာ ႏွင့္ မာလာ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေရထဲတြင္ စကားမ်ား ေျပာဆိုေနၿပီး တက္လာေသာ လိႈင္းလံုး မ်ားေပၚ တက္တက္ခုန္ကာ စီးေနၾကသည္ကို ေတြ႕ေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူကအနားသို႕ အမ္ဆစ္စတင္း ကိုင္ထားေသာ အေစာင့္တေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတာေတြကလိုက္ရသည္။ သူ႕ရင္ထဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ဟန္ကိုယ့္ဖို႕ ဆိုသလို ခပ္တည္တည္ျဖင့္ စူးစမ္းသလို ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

“က်ေနာ္တို႕ ဆရာက ခင္ဗ်ားကို သူ႕ဆီ လာခဲ့ပါတဲ့ ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္”

“မင္းဆရာက ဘယ္မွာလဲ”

“ဟိုနားက ေရပူအိုင္ေလးမွာပါ”

ထို အေစာင့္ ထိုးျပသည့္ ေနရာေလးမွာ သစ္ပင္အုပ္အုပ္ကေလး ႏွင့္ ေက်ာက္ေတာင္ေတြ ၾကားမွာ ျဖစ္သည္။ သူတို႕ ေနရာမွ ဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွ ေသျခာ မျမင္ရေျခ။ သူက လွဲေနရာမွ ထလိုက္ကာ အေစာင့္ ဦးေဆာင္ ေလွ်ာက္သြားသည့္ ေနာက္သို႕ လိုက္သြားခဲ့လိုက္သည္။ စိတ္ကို ျငိမ္ေအာင္ထားလိုက္သျဖင့္ ခုနက ေတာင္ေနေသာ လီးမွာ ခ်က္ခ်င္း ေပ်ာ့သြားခဲ့ရသည္။ ဒီေကာင္ ဘာနဲ႕ ဒီကၽြန္းကို လာသလဲ မသိဘူးဟု ေတြးေနမိသည္။ ရဟတ္ယဥ္သံလည္း မၾကားမိဘူး၊ နဂိုထဲက ရွိေနတာလား၊ အင္း အာ့တာေတြ အေရးမႀကီးပါဘူး လာရင္းကိစၥကို ပဲ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ရမည္ဟု ေတြးရင္း ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။

မက္ခင္းျပင္ၾကား မွာ ေက်ာက္ျပားအဝိုင္းေလး ေတြ စီထားတဲ့ လမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လို႕ လာေခၚတဲ့ အေစာင့္ေနာက္ကို လိုက္ရင္း ကမ္းစပ္ကို ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ အမရာ နဲ႕ မာလာ တို႕ကို ေသးေသးေလးပဲ ျမင္ရေတာ့တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ သစ္ပင္၊ခ်ံဳပုတ္ေတြ ေကြ႕ပတ္ၿပီးေတာ့ ေရက်သံေလးေတြ ၾကားေနရၿပီ။ ေနာက္ေတာ့ ေရကန္ေသးေသးေလး ဘြားကနဲ ေပၚလာတယ္။ သဘာဝ ကန္ကေလး ေရက ၾကည္ေနတယ္။ တေနရာမွာ ေရပိုက္ေလးတခုက ေရေတြက ကန္ထဲကုိ ေရေတြ က်ေနတယ္။ အဲဒီ ေရကန္ေလးရဲ႕ တဖက္မွာေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေသးေသးေလး လို ေရေတြ စီးက်ေနတယ္။ ေရက အေငြ႕ေတြ ထြက္ေနလို႕ ေရပူမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ အဲဒီေရကန္ထဲ မွာ ထိုင္ေနတဲ့လူတေယာက္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အသားညိဳညိဳ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ အေမႊးအျမွင္ေတြထူထူထဲထဲ နဲ႕ လက္တဖက္က ဖန္ခြက္တလံုး နဲ႕ ေနာက္တဖက္က ေဆးျပင္းလိပ္ကိုင္ထားတယ္။

“ေဟး ေထာစံလား လာဗ်ာ သဘာဝ ေရပူေလး စိမ္ရေအာင္”

နာမည္ႀကီး အပင္ညာပါလား၊ တကယ္ေတာ့ သူတို႕ အေနႏွင့္ အပင္ညာ မွာ ၾကားခံ အဆက္အသြယ္မွန္း ရိပ္မိေပမဲ့ ဘယ္လို အေထာက္အထားနဲ႕မွ ဆြဲလို႕ မရေျခ။ အဓိက က သူ႕ဆီ မွ အဆက္အသြယ္မ်ားကို သိရဖို႕ ျဖစ္ေလသည္။ သီဟရဲေက်ာ္ ရင္နည္းနည္းခုန္မိသည္။

“ဟိုင္း အပင္ညာ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ”

သီဟရဲေက်ာ္က အေပၚက တီရွပ္ကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး ဆြင္းထရန္႕ ျဖင့္ ေရထဲ ဆင္းမလို႕ ဟန္ျပင္လိုက္ေတာ့၊

“ဟိုးဟိုး… အဝတ္အစား ေတြ အကုန္ခၽြတ္ခဲ့ေလဗ်ာ ဒီဟာက သဘာဝ ဓါတ္အျပည့္နဲ႕ ေရဗ် ႏွေျမာစရာႀကီးျဖစ္သြားမယ္ ဟဲဟဲ”

သီဟရဲေက်ာ္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ သူ႕ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ရၿပီး ေဂြးတန္းလန္း ဖင္ေျပာင္ျဖင့္ ေရထဲ ဆင္းခဲ့ရသည္။ ေရကန္ေလး မွာ အက်ယ္ႀကီးမဟုတ္ တေယာက္ ႏွင့္ တေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ၿပီး ေျခေထာက္ဆန္႕လိုက္လွ်င္ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ထိႏိုင္ေသာ အကြာအေဝးေလာက္သာရွိသည္။

“ဒီေရပူစမ္းက ရိုးရိုး ေရပူစမ္းမဟုတ္ဘူးဗ်၊ ဟဲဟဲ၊ သဘာဝ အားတိုးေဆးလို႕ေတာင္ေျပာလို႕ ရတယ္၊ စိမ္လိုက္ရင္ အသက္၈၀ အဖိုးႀကီးေတြေတာင္ အသက္ ၄၀ ေလာက္ျပန္ငယ္သြားတယ္လို႕ ထင္ရေလာက္ေအာင္ကို အားတက္လာတာဗ်၊ ဟဲဟဲ အဲဒါေၾကာင့္ လူသူ မသိခင္ကတည္းက ဒီကၽြန္းတကၽြန္းလံုးကို ရေအာင္ ဝယ္ထားလိုက္ၿပီး အပိုင္သိမ္းထားလိုက္တာေလ၊ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ေလာက္ပဲ ဖိတ္ၿပီး လက္ခံတယ္။ လူသိပ္မသိေစခ်င္လို႕၊ သဘာဝ အတိုင္းဆို အရမ္းပူလို႕ ဟို ေရေအးစမ္းေခ်ာင္းဘက္က ေရေအးကို ပိုက္နဲ႕ သြယ္ၿပီး လိုသလို အနည္းအမ်ားထည့္ေပးၿပီး အပူကို ထိန္းထားလိုက္တာ”

အပင္ညာ မြန္းလည္း မြန္းေလာက္သည္။ စိတ္ေတြ ပူ၊ လူက ႏံုးသလို ျဖစ္ေနေသာ သီဟရဲေက်ာ္တေယာက္ ေရထဲ ပုခံုးထိျမဳတ္စိမ္လိုက္သည္ႏွင့္ လူက လန္းတက္လာခဲ့ရသည္။ အပင္ညာ မွာ သူ႕ထက္ေလးငါးႏွစ္မက ငယ္မည္ ဆိုသည္ကို ခန္႕မွန္းၾကည့္မိသည္။ ခုန ေတြ႕လိုက္ရသည့္ အမရာ ႏွင့္ မ်က္ႏွာေပါက္ အေတာ္ဆင္ ေလရာ အျပင္မွာ ထြက္ေနသည့္သတင္းစကားမ်ား မွာအမွန္အကန္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သီဟရဲေက်ာ္ မွတ္ခ်က္ခ်မိေလသည္။
အပင္ညာက သီဟရဲေက်ာ္ကို လိုက္ပို႕ေသာ အမ္ဆစ္စတင္း ႏွင့္အေစာင့္ကို ယိုးဒယားလို လွမ္းေျပာလိုက္ရာ အေစာင့္ က လာရာလမ္းသို႕ ျပန္ထြက္သြားေလသည္။ အပင္ညာက သူ႕ေဘး ကန္ေဘာင္တြင္ တင္ထားေသာ အရက္ခြက္တခု တြင္ ေရခဲ ထည့္လိုက္ၿပီး ေဘးနား အရက္ပုလင္းထဲမွ အရက္ကို လက္ႏွစ္လံုးခန္႕ထည့္ကာ သီဟကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ၊

“ေဆာ္ဒါထည့္ဦးမလား”

ဟု ေမးလိုက္သည္။ သီဟ က ေခါင္းယမ္းျပရင္း ကမ္းေပးလာေသာ အရက္ခြက္ကိုယူကာ၊

“သိုင္းက်ူး”

ဟုေျပာလိုက္သည္။ အပင္ညာက ေခါင္းတခ်က္ျငိမ့္ျပရင္း သူ႕ဖန္ခြက္ကို ေျမွာက္ကာ

“ခ်ီးယား”

ဟု ဆိုလိုက္သျဖင့္ သီဟလည္း သူ႕ဖန္ခြက္ျဖင့္ လွမ္းထိလိုက္ကာ ခ်ီးယားစ္ဟု ေျပာလိုက္ကာ အရက္ကို အသာစုပ္ေသာက္လိုက္ေလသည္။ အရက္အရသာမွာ ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္း ေပမဲ့ အဝင္က အေတာ္ပင္ ေခ်ာမြတ္လွေလသည္။ သူ႕လွ်ာ အရသာ အရ ေဂ်ာ္နီဝါကား ဘလူးေလဘယ္မွန္း ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ပုလင္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘူးသီးေျခာက္လို အဖုအထစ္ႏွင့္ ဖန္ပုလင္းတခု ျဖစ္ၿပီး အထဲတြက္ ေဆးျမစ္ေတြလိုလို စိမ္ထားသည္ကိုလည္းေတြ႕လိုက္ရသည္။

“ဘလူးေလဘယ္နဲ႕တူသလိုပဲ အရသာက ဘာေတြ စပ္ထားတာလဲဗ်”

ဟု လွမ္းေမးလိုက္မိသည္။ အပင္ညာ က ဟက္ကနဲ ရီလိုက္ရင္း၊

“ခင္ဗ်ား အရက္သမားပီသပါေပတယ္ဗ်ာ၊ တကယ္က ေဂ်ာ္နီဝါကား ဘလူးေလဘယ္ပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ေယာက္်ား အားေကာင္းေစတဲ့ သဘာဝေဆးျမစ္ေတြနဲ႕ စိမ္ထားတာဗ် “

ထိုသို႕ ျဖင့္ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္း အရက္အေၾကာင္း ဘာညာေျပာဆိုရင္း အရက္ ေနာက္ႏွစ္ခြက္ အကုန္သံုးခြက္ ေျမာက္တြင္ မိန္းခေလး ႏွစ္ေယာက္ရီေမာ စကားေျပာသံႏွင့္ အတူ သူတို႕ ေရကန္နားသို႕ အမရာ ႏွင့္ မာလာတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဒီတခါေတာ့ အေစာင့္ မပါေတာ့ေျခ၊ အမရာက ေနရာသိေနသူမို႕ မာလာ့ကို ေခၚလာခဲ့ပံုရသည္။ အမရာ ကပဲ မာလာ့ကို အပင္ညာ ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ၿပီး သူမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဝိုင္အျဖဴ ႏွစ္ခြက္ကို ငွဲ႕လိုက္ေလသည္။ ထို ဝိုင္အျဖဴပုလင္းမွာလည္း ေဆးျမစ္မ်ား စိမ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

သီဟမွာ သူ႕သမီး ေရကန္နား ကပ္လာကတည္းက မိမိ ေရထဲ ကိုယ္လံုးတီးျဖစ္ေနသည္ကို သတိရၿပီး စိတ္ထဲ တမ်ိဳး ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အခု မွေတာ့ ဟန္ပ်က္၍ မျဖစ္ေတာ့ၿပီ။ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ပင္ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္ ေရကန္ေဘးမွာ ဝိုင္ခြက္ကေလးေတြ ကိုုင္ကာ စုပ္ျမည္းေနၾကသည္ကို ၾကည့္ေနမိသည္။ ခနေနေတာ့ အမရာက၊

“ကဲ သဘာဝေရပူကန္ထဲ ဆင္းရေအာင္”

ဟု မာလာ့ကို လွမ္းေျပာရင္း သူမ ကိုယ္ေပၚပတ္လာသည့္ သဘက္ႀကီးကို ျဖည္ခ်လိုက္ၿပီး ဘီကီနီ ကို ခၽြတ္လိိုက္သည္။ ပထမ အေပၚပိုင္းကို ခၽြတ္လိုက္ရာ လက္သန္းလံုးေလးေလာက္ တုတ္ေသာ ႏို႕သီးေခါင္းညိဳညိဳ ေလးေတြ ႏွင့္ က်ပ္ျပားဝိုင္းခန္႕ ႏို႕ခံ ညိုညိုေလးေတြမွာ ဖြံ႕ထြားလွသည့္ ရင္သား အစံု ေရွ႕ထိပ္ကေလး ေတြမွာ ထင္ရွားေနေလသည္။ သူမ ႏို႕မွာ အရမ္းအႀကီးႀကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း ဘူသီး အညွာပိုင္းပံုစံလို ရွည္ရွည္ေျမာေျမာ ျဖစ္ေလသည္။ ဘိုက္သား မွာေတာ့ အဆီျပင္ကေလး မဆိုသေလာက္ လက္တလံုးေလာက္ အရစ္ကေလး တခု ရွိေလသည္။ တကယ္ေတာ့ သူမ ဘီကီနီ ေအာက္ပိုင္းအစကို ခၽြတ္ရန္ ကုန္းလိုက္ခ်ိန္မွာ ထြက္လာသျဖင့္သာ ျမင္ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အမရာ သူမ ဘီကီနီ ေအာက္ပိုင္းကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေစာက္ေမႊးေလးကို ဆီးခံုမွ ေစာက္ဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသား အေပၚပိုင္းအထိ လက္ႏွစ္လံုး ေလာက္ ပါးပါးေလး ထားထားၿပီး က်န္ေနရာမ်ားကို အေျပာင္ရိပ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အမရာက သီဟရဲေက်ာ္တို႕ မ်က္လံုး သံုးစံု စလံုး သူမကို  ျပူးၾကည့္ေနသည္ကို သတိထားမိကာ ျပံုးျပလိုက္သည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသား ညိုညိဳ တြန္႕တြန္႕ေလး မွာ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္း ထူထူႀကီး အကြဲၾကားထဲမွာ ေတြ႕ေနရေလသည္။ သူမ ေရကန္ အစပ္နားတြင္ ထိုင္လိုက္ၿပီး ေရကန္ထဲ ဆင္းဖို႕ ေပါင္ႏွစ္လံုးကို ျဖဲလိုက္ေတာ့ သီဟ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ အတြင္းသား နီတာရဲတို႕ကို ေတာင္ ျမင္လိုက္ရသည္။ သီဟ လီးႀကီးက ေရေအာက္မွာ မာေနေလၿပီ။ အမရာက ေရကန္ထဲ ဆင္းၿပီး အျပင္ညာ့ ေပါင္ေပၚကို အျပင္ညာ ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခြထိုင္လိုက္ၿပီး အျပင္ညာ ပါးစပ္ကို ငံု႕ကာ ကစ္စ္ေပးလိုက္သည္။
အျပင္ညာက လည္း ျပန္ ကစ္စ္ေပးလိုက္ၿပီး သူ႕လက္ေတြက အမရာ့ ဖင္လံုးေတြကို ဆုပ္ညွစ္ကာႏွယ္လိုက္ သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနၾကသည့္ သီဟ ႏွင့္ မာလာ တို႕ကို အမရာ က ေခါင္းလွည့္ ကာ သူမ ဆံပင္ဖားရားကို ပုခံုးေနာက္တဖက္ ေရာက္သြားေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီး လည္ျပန္ၾကည့္လိုက္ သည္။ အျပင္ညာ က ထို အခ်ိန္မွာပင္ အမရာ့ ႏို႕ေတြကို ကံုးစို႕ေလသည္။ အမရာက အီးကနဲ႕ ျငီးတြားလိုက္ရင္း၊

“အို႕ ...ကိုကို ကလည္း တအားပဲ၊ ဟိုမွာ စု ကို ေခၚပါအံုး တေယာက္ထဲ သူ႕မွာ ၊ လာခဲ့စု ညီမေလး ဒီေရက တအားေကာင္းတာ.. အို႕ ကိုကို ေျပာေလကဲေလပါလား”

မာလာက သူမ ကိုယ္မွာ ပတ္ထားေသာ သဘက္ကို ခြာခ်လိုက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ ေရထဲ ဆင္းဖို႕ ေျချဖား ႏွင့္ ေရကို စမ္းတို႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ အျပင္ညာက ၊

“ဟိတ္ ေကာင္မေလး ဒီေရကန္ထဲကို အဝတ္အစား နဲ႕ မဆင္းရဘူး၊ တိုက္ရိုက္ အသားနဲ႕ ထိမွ ဒီေရက အက်ိဳးရွိတာ”

ဟု လွမ္းတားလိုက္သည္။ ခုန က ဝိုင္အရွိန္ေလး ျဖင့္ ပန္းႏုေရာင္သန္းေနေသာ မာလာ့ မ်က္ႏွာကေလး မွာ ပိုရဲ သြားၿပီး သီဟ မ်က္ႏွာကို ေမးခြန္းထုတ္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သီဟ အတြက္လည္း ေရြးစရာ လမ္းမရွိေတာ့၊ မာလာေတာ့ သူ႕ကို အေသမုန္းေတာ့မည္၊ သို႕ေသာ္လည္း သူမ အေနႏွင့္ စစ္ဆင္ေရး အတြင္း ေအးဂ်င့္ တေယာက္ အေနျဖင့္ အသက္ကို ပင္ စေတးရမည့္ အခ်ိန္အေန ထိ စိတ္ကို ထားရမည္ျဖစ္ရာ ထိုကိစၥ မွာ အသက္ႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ပါလား။ ထို႕ေၾကာင့္ သီဟက၊

“ကဲ စု ေလး ခၽြတ္လိုက္ေလ ေရထဲ ျမန္ျမန္လာလိုက္ ေရက တအားေႏြးၿပီး အရမ္း ဖီးေကာင္းတာ”

ဟု ေျပာလိုက္သည္။ အဓိက ေျပာခ်င္သည္မွာ ျမန္ျမန္ခၽြတ္ ေရထဲ ျမန္ျမန္ခုန္ခ်လိုက္လွ်င္၊ မည္သူမွ ကိုယ့္ကို အေသးစိတ္မျမင္ရဘူးဟု ဆိုလိုရင္း ျဖစ္ေလသည္။ မာလာရဲေက်ာ္ ကသူမ လက္ကို ေနာက္ျပန္ၿပီး ေက်ာမွ ဘီကီနိ ဂ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေရပူကန္ထဲမွ မ်က္လံုး သံုးစံု စလံုးက သူမ ဘီကီနီေလးကို ၾကည့္ေနၾက သည္။ မာလာက သူမ ဘီကီနီကို ဂ်ိတ္ျဖဳတ္ၿပီးေဘးက ကုလားထိုင္တလံုးေပၚသို႕ ျပစ္တင္လိုက္သည္။ အျပင္ညာ့ ပါးစပ္မွ ဝါးကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ မာလာရဲေက်ာ္ ရင္သား အစံုမွာ အမရာကဲ့သို႕ မထြားေသာ္လည္း ျပားကပ္ေနတာမဟုတ္၊ ေပါက္စီ လံုးခပ္ႀကီးႀကီးေလး လို လံုးမြတ္ေနၿပီး ျဖဴေဖြးေသာ အသားအရည္ေၾကာင့္ အေၾကာစိမ္းေလး ေတြကို ရင္သား ေဘးမွာ ျမင္ေနရသည္။ ႏို႕သီးေခါင္းေလး ေတြက လည္း ခဲတံေသးေသးေလး ၏ ခဲဖ်က္ေလာက္သာ လံုးပတ္ရွိၿပီး ေခါင္းေလးေတြမွာ အျပင္သို႕ ပင္ မထြက္ခ်င္ ဖုတုတု ေလးသာ ျဖစ္ေနသည္။ ႏို႕သီးေခါင္းေအာက္မွ ေအရီရိုးလားေခၚ ႏို႕ခံေလးမွာ လည္း အမရာ့လို က်ပ္ျပားဝိုင္းေလာက္မႀကီး မတ္ေစ့သာသာေလာက္သာ ရွိသည္။ အမရာ့လိုလည္း ညိုတိုတို မဟုတ္၊ ပန္းႏုေရာင္ ရင့္ရင့္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ မာလာ့ ဘိုက္သား ေလးမွာလည္း လံုးဝ အဆီျပင္မရွိ ခ်ပ္ယပ္ေနသည္။ သူမ ဘီကီနီ ေအာက္ပိုင္းကို ခၽြတ္ဖို႕ ကုန္းလိုက္ေတာ့ ႏို႕ေလး မ်ားမွာ အမရာတုန္းကလို လႈပ္ယမ္းမေနပဲ တင္းတင္းေလး ပင္ ရွိေနသည္။ အျပင္ညာ မွာ မာလာ့ကို ၾကည့္လိုက္ သီဟ ကို ၾကည့္လိုက္မို႕ သီဟ တေယာက္မွာ မ်က္ေစ့ကို လြဲထားခ်င္ေသာ္လည္း ဟန္မပ်က္ စိတ္ဝင္စားသလို ပံုစံျဖင့္ ၾကည့္ေနရေလသည္။ မာလာ့ ဘီကီနီ ေအာက္ပိုင္း ကၽြတ္သြားေတာ့ မာလာ့ အဖုတ္ေလးမွာ ေဖါင္းမို႕ ၿပီး ေျပာင္ရွင္းကာ ေပၚလာေလသည္။ သီဟ တေယာက္ အခု မွ မာလာ လည္း သူမ အေမ လို ေစာက္ဖုတ္ေမႊးကို ေျပာင္ေအာင္ ဝက္စ္ လုပ္ထားသည္ဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။ မာလာမွာ အသက္ ၂၅ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း တကိုယ္လံုး အတြင္းပစၥည္းမ်ားမွာ ႏုဖတ္လို႕ အပ်ိဳေလး တေယာက္လို မည္သူမွ မထိ မကိုင္ရေသးသည့္ ပန္းႏုဖတ္ေလး လို ျဖစ္ေနသျဖင့္ အခုမွ အပ်ိဳ ေပါက္စ ေကာင္မေလး တေယာက္ ႏွင့္ တူေနေလသည္။ မာလာ့ တကိုယ္လံုး ကို စားေတာ့ ဝါးေတာ့ မတတ္ စူးစူးဝါးဝါး ၾကည့္ေနၾကေသာ၊ အျပင္ညာ ႏွင့္ အမရာ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို သီဟ တေယာက္ လည္ပင္းညွစ္သတ္ခ်င္စိတ္ေပၚေနရေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕အေျခအေနမွာ က ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ကမာၻေပၚက ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနမွန္းမသိရ၊ သူတို႕ ၏ အေစာင့္ မ်ားမွာလည္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိမည္မွန္းလည္းမသိရ၊ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္အသက္ရွင္ရက္ ထြက္သြားပါက သူတို႕ကို ေခ်မံႈးလို႕ ရႏိုင္ေသးသည္။ အသက္ရွင္ဖို႕က အေရးႀကီးသည္ဟု သေဘာထားတာ ေအးဂ်င့္ စိတ္ဓါတ္ကို သြင္းထားလိုက္ေတာ့သည္။

မာလာ မွာ ေရကန္ထဲ သို႕ ဆင္းလာၿပီး သီဟေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေရထဲ တြင္ သီဟ ႏွင့္ ေပါင္ခ်င္းလာထိေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အမရာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ တြင္ အျပင္ညာ့ လီးႀကီးဝင္ေနေလၿပီ။ အမာရာက သူမ ဖင္ႀကီးကို ၾကြကာ ၾကြာကာ ျဖင့္ အျပင္ညာ့ လီးႀကီးေပၚ ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္ခ်ကာ လိုးေနသလို အျပင္ညာက လည္း သူမ ႏို႕ေတြကို ကံုးစို႕ေနေလသည္။

“ကိုကို အားးး အီးးးး ေကာင္းလိုက္တာ အီး ကိုကို႕ဟာႀကီးက ္မာေနလိုက္တာ အိုးးးး”

“အီး ညီမေလး ဟာေလးက လည္း ေစးေနတာပဲ ကို အိုး ေကာင္းလိုက္တာ ညီမေလးရယ္”

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အေခၚ အေဝၚကို နားေထာင္လိုက္တာႏွင့္ သူတို႕ ေမာင္ႏွမ ဆိုတာ ေသျခာေနေလၿပီ။ သူတို႕ ၾကည့္ရသည္မွာလည္း ဖံုးကြယ္ဖို႕ ႀကိဳးစားသည့္ပံု မရွိပါ။ လူႏွစ္ေယာက္ ကိုယ့္လက္တကမ္းမွာ အားရပါးရလိုးေနၾကသည္ကို သမီး ႏွင့္ အတူတူ ေဘးျခင္း ယွဥ္လွ်က္ ၾကည့္ေနရသည္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်ိန္ဆဲ ေနမိသည္။ အျပင္ညာက အမရာ့ ႏို႕ေတြကို ကုံးစို႕ေနရင္းက မ်က္လံုးတဖက္ျဖင့္ သီဟရဲေက်ာ္ တို႕ စံုတြဲကို လွမ္းၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္ရသည္။ အမရာက လည္း သူမ လက္တဖက္ျဖင့္ လွမ္းကာ မာလာ့လက္ကေလလွမ္းဆုပ္ကိုင္ထားကာ ျငီးျငဴေနသည္။ မာလာ ဒီအတိုင္းေနလို႕ မျဖစ္ေတာ့ေၾကာင္းသိသည္၊ ထို႕ေၾကာင့္လည္း သူမ မ်က္ေစ့ကို အမရာတို႕ ဆီမွ မလြဲပဲ သီဟရဲေက်ာ္ ေပါင္ေပၚသို႕ ခြထိုင္လိုက္ေလသည္။ မာလာမွာ သီဟ ကို ေက်ာေပးၿပီး တက္ထိုင္လိုက္တာမို႕ သူမ ဖင္လံုး အိအိေလးက သီဟ လီးႀကီးကို လာထိေလသည္။ သီဟ ၾကက္သည္းေမႊးညွင္းထသြားရသည္။ အမရာတို႕ကို ျမင္ေနရကတည္းက မာေနေသာ လီးႀကီးမွာ မာလာ့ ဖင္ေလးကို ထိလိုက္ေတာ့ သံေခ်ာင္းအလားမာလာခဲ့ေလၿပီ။

#MNS(ကူးယူသည္)

Unicode
............
တိတ်တခိုးမှ copy ယူသည်

#credit;
ရေး ထူးခြား

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ 1

 ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။

“ဗိုလ်မူးသီဟရဲကျော်တယောက် လုံးဝ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည့် အခန်းတခု ထဲတွင် ထိုင်နေရင်းက အတွေးတွေ ဖြန့်ကျက်နေသည်။ သူ့ တပ်မှုး ခေါ်ပြောထားသည့် စစ်ဆင်ရေး တခု တွင် ပါဝင်ပတ်သက်ရမည့် အကြောင်း၊ ထောက်လှမ်းရေး တပ်ခွဲ များမှ အတော်ဆုံး အေးဂျင့်များကိုသာ စုပြီး လုပ်မည့် စစ်ဆင်ရေးဖြစ်ကြောင်း၊အချိန်မရွေး အသက်အန္တရယ်ထိခိုက်နိုင်သော စစ်ဆင်ရေးဖြစ်ကြောင်း ပြောခဲ့သည်ကို တွေးနေမိသည်။ ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်မြို့ ပေါ်တွင် နာမည်ကြီး ဒုစရိုက်ရာဇာ တယောက် နှင့် တွေ့ဆုံဖို့ ဖြစ်သည်။ ရွှေတြိဂံ နယ်မြေမှ ဆေးဝါးများကို နိုင်ငံတကာသို့ ရောင်းချနေပြီး အလျှံပယ်နေသော ငွေမဲ များကို ငွေဖြူဖြစ်အောင် နိုင်ငံတကာမှ ဘဏ်များ နှင့်တိုက်ရိုက် ဆက်သွယ်မရသဖြင့် ကြားမှ ဘရုတ်ကာ တို့ကို ရှာရလေသည်။ ဘိန်းဘုရင်များမှာ ကိုယ်တိုင် မလုပ် သူတို့ ဆီကို တိုက်ရိုက် မပတ်သက်အောင်၊ ကြားမှ တခြား ဂိုဏ်း ကို ငှားသည်။ ထိုဂိုဏ်းမှ ဘော့စ်မှာ နာမည်ကြီး အပင်ညာ ဆိုသူ ဖြစ်သည်။ ကြားမှ ဆက်သွယ်ပေးမည့် သူ များစွာရှိသည်အနက်က ဈေးကောင်းပေးနိုင်မည့်သူကို လုပ်ခိုင်းလေ့ရှိသည်။ အပင်ညာ နှင့် ဆက်သွယ်နေကြ မာတင် ဆိုသော လူကို အမေရိကန် စီအိုင်အေ မှ ဖမ်းမိသွားပြီး အမြစ်မှ လှန်နေသဖြင့် သူတို့ ငြိမ်နေကြသည်မှာ ကြာနေပြီ။ ထို အချိန်တွင်း ဘိန်းဘုရင်တို့ ငွေမဲ များမှာ လည်း အဆမတန် ပုံဖေါင်းလာသည်မို့ အပင်ညာကို နောက်ထပ်ကွန်တက် ကောင်းကောင်းရှာခိုင်း ထားလေသည်။ ထိုဘိန်းဘုရင်တို့ မှာ ရွေတြိဂံ နယ်မြေမှ လှုပ်ရှားနေသည်ဖြစ်သဖြင့် မြန်မာ ထောက်လှမ်းရေးက လည်း အမြဲ မျက်ခြေမပြတ်လေ့လာနေသည်ဖြစ်လေသည်။ ယခု အမေရိကန်မှ ဖမ်းမိသွားသည့် မာတင် ကဲ့သို့သော ဘရုတ်ကာ အတုတယောက်ကို လည်း လံကြုပ်လုပ်ကာ သတင်းလွှင့်ထားလိုက်သည်။ မြန်မာတရုပ်စပ် ထောစံ ဆိုသည့် လူမှာ ဆွစ်ဇာလန်ဘဏ် တို့ လဇင်းဘတ်စ် ဘဏ်တို့ နှင့် တိုက်ရိုက် အဆက်အသွယ်ရှိကြောင်း၊ ထိုထောစံ ဆိုသူမှာ မိန်းမ ပွေသူ ဖြစ်ပြီး၊ သူသွားလေရာတွင် ခပ်ဟော့ဟော့ ကောင်မလေးများ အမြဲပါကြေင်း စသဖြင့် သတင်းလွှင့်ထားကြလေသည်။

ယခု သူ့ကို ထောစံ အနေဖြင့် အပင်ညာ ကို သွားတွေ့ဖို့ စီစဉ်ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ မှာ အပင်ညာကို ဖမ်းလျှင် အပေါ်ယံသာ ရမည်ဆိုသည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုင်းထောက်လှမ်းရေး နှင့် မြန်မာထောက်လှမ်းရေးတို့ ပူပေါင်းကာ အပင်ညာ ၏ မူရင်း အဆက်အသွယ်ကို ဖြစ်ဖြစ် အပင်ညာတို့ လုပ်နေသော ဘဏ်အကောင့်ကို ဖြစ်ဖြစ် ဖမ်းမိအောင် စိတ်ရှည်ရှည် စောင့်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ယခု သူ့ကို ထောစံအနေဖြင့် သွားရမည် သူနှင့်ပါလာမည့်ကောင်မလေး ကလည်း အေးဂျင့်တယောက်ပင် ဖြစ်မည် ဆိုတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဗိုလ်မှုးခင်ပပ ဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းနေမိသည်။ ဗိုလ်မှုးဒေါက်တာ ဒေါ်ခင်ပပ မှာ ထောက်လှမ်းရေး အေးဂျင့်တယောက် ဖြစ်ပေမဲ့ အပြင်လောကတွင်တော့ သူ့ကို စစ်ဆေးရုံ မှ ဆရာဝန်ဗိုလ်မှုးတယောက်အနေနှင့်သာ သိကြသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် မိန်းမဖြစ်သူ၊ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်ပင် ခင်ပပ ကို ဆရာဝန်ဗိုလ်မှုး အဖြစ်သာ သိသည်။ သူတို့ချင်းလည်း ရင်းနှီးကြသည်။
ခင်ပပကို သူ့စိတ်ထဲ မှန်းပြီး ပြစ်မှားနေသည်မှာ ကြာလှပြီ။ အခွင့်အရေး မရ၊ မတိုက်ဆိုင်တော့ အဝေးကသာ မှန်းနေခဲ့ရသည်။

သီဟရဲကျော် အခန်းထဲ မှာ ဟိုတွေးဒီတွေး နဲ့ တွေးနေချိန် အခန်းတံခါးပွင့်ပြီး တပ်မှုးဝင်လာသည်။ လက်ထဲက တက်ပလက်ကို သီဟရဲကျော်အား လှမ်းပေးလိုက်ရင်းက၊

“ဗိုလ်မှုး ကို အရင် ရွေးချယ်ဖို့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်မယ်၊ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုတော့ ကျနော်တို့ က စွန့်စားရမှာ အသက်အန္တရယ်လည်း နီးတယ် နောက်တချက်က ကိုယ့်အသက်တင်မဟုတ်ဘူး တခြား အေးဂျင့်တွေကို ပါ ထိခိုက်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်တို့ နဲ့ ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့တွေက လည်း အနားက မိနစ်နဲ့ အမျှ စောင့်ကြည့်နေမှာပါ၊ အခု အဲဒီမှာ မြင်ရတာက သူတို့ လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပီး တဲ့သူတွေပဲ”

သီဟရဲကျော် က သူ့ကို ထိုးပေးထားသော တက်ပလက် မှ ဓါတ်ပုံများကို လက်ညိုးလေးဖြင့် ဆလိုက်လုပ်ကြည့်ရင်းက ဓါတ်ပုံတပုံတွင် အသက်ရှုမှားသွားရသည်။

“ဒါ...ဒါ… တပ်မှုး ဒါကျွန်တော့်ရဲ့…”

“ဟုတ်တယ် ဗိုလ်ကြီးမာလာရဲကျော်လေ”

သီဟရဲကျော် ဘာပြောရမည်မသိဖြစ်သွားသည်။ မာလာရဲကျော်မှာ သူ့သမီးကြီး ဖြစ်လေသည်။ သူနှင့် နှင်းဖြူရဲကျော်တို့တွင် သားသမီး နှစ်ယောက်ရှိသည်။ မာလာရဲကျော် နှင့် သူရရဲကျော်၊ မာလာရဲကျော်က ယောက်ျားလျှာလိုပင် ငယ်ငယ်ထည်းက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ယောက်ျားလေးတွေ နှင့် အပြိုင်ဆော့သည်။ အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝမှာ ပင် ကရာတေး ဘလက်ဘက် ရနေလေပြီ။ စစ်ထဲ အတင်းဝင်ချင်နေသည်ကို သူမ အမေက သဘောမတူသော်လည်း အတင်းလျှောက်ခဲ့သည်။ သူ့အဖေ အရှိန်နှင့် ဆိုတော့ ဆယ်တန်းပြီးကတည်းက စစ်တက္ကသိုလ် ရောက်သွားခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး စစ်ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ့တွင် ဗိုလ်ကြီးပင် ဖြစ်နေလေပြီ။ သူမ ကို အပြင်ဘန်းအားဖြင့်က စစ်တပ်မော်ကွန်းထိန်းရုံးမှ ဗိုလ်ကြီးမမ တယောက်အနေနဲ့သာ လူသိကြသည်။

သီဟရဲကျော်တယောက် စိတ်ပူသွားရသည်။ သူ့သမီးကို သူယုံကြည်စိတ်ချသော်လည်း ယခုကိစ္စမှာ ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ခြေ။ ဘိန်းထုပ်လုပ်သူ၊ ကုန်သည်။ ပွဲစား၊ စသည်တို့မှာ တော်ရုံ စစ်တပ်ကို ပင် ဂရုစိုက်ကြသူမဟုတ်။ ရက်စက်သော သူများဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်တိုင်က စာရင်းပေးထားပြီး ဖြစ်ရုံမက အထက်ပိုင်းမှ လည်း သူမ အရည်အချင်း နှင့် ကိုက်ညီသည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးမို့ သူဘယ်လိုမှ တားရတော့မည်မဟုတ်ခြေ။

“ဗိုလ်မူး စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ရခက်နေရင်လည်း ရပါတယ် ဗိုလ်မှုးအောင်မြင့်လည်း သူလုပ်မယ်လို့ ပြောထားတယ် ဆိုတော့ ဗီုလ်မှုး ဒီ တခါတော့ နားချင် နားလိုက်ပါလား”

“အာ အောင်မြင့် နဲ့ မဖြစ်ပါဘူး၊ ကျွန်တော် သွားပါမယ်။ ဒါပေမဲ့ ဗိုလ်ကြီးမာလာက နည်းနည်း နုသေးသလားလို့”

ဗိုလ်မူးအောင်မြင့် ဆိုတာက သူနဲ့ တဘက်ရှ်ထဲ ဆင်းခဲ့တဲ့ကောင်၊ ဒီကောင့်စောက်ကျင့်က သိပြီးသား၊ လူက တော့ တော်ပါသည်။ မိန်းမ ဆို အပျိုအအို မရှောင် အကုန်ဆွဲတဲ့ကောင်၊ သမီးနဲ့ အတူတူ စစ်ဆင်ရေးကို လွှတ်လိုက်ဖို့ ဆိုတာ စိတ်မချပါဘူး၊ သီဟရဲကျော် စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

“ကဲ တပ်မှုး ကျွန်တော်သွားမယ်ဗျာ၊ ပလန်ကိုသာ ပြောတော့”

“အိုကေလေ၊ မနက်ဖြန် ၈နာရီတိတိ မှာ စစ်ဆင်ရေးသွားမဲ့ တဖွဲ့လုံး အစည်းဝေးခန်းမှာ ဆုံမှာ တော့စီးခရက်နော်၊ ငါတို့ အုပ်စု ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မသိစေရဘူး”

“ဟုတ်တပ်မှုး”

ထောက်လှမ်းရေးတပ်က လေယာဉ်သေးသေးလေး နဲ့ ထိုင်းနိုင်ငံ နယ်စပ်မြို့လေးမှာ သီဟရဲကျော်တို့ သားအဖ နှစ်ယောက်ကို ချပေးလိုက်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် ဟိုက်ဝေး ဘပ်စ်ကားနဲ့ ဘန်ကောက် ကို လိုက်လာကြသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်တယောက် ဘပ်စကား ပြတင်းပေါက်မှ လမ်းဘေး ရှုခင်းများကို ငေးကြည့်ရင်းက လွန်ခဲ့သည့်တပတ် က အစည်းအဝေးခန်းမှာ သူတို့ စစ်ဆင်ရေးအတွက် ဆွေးနွေးခဲ့ကြပြီး၊ မနေ့အထိ တပတ်အတွင်းမှာ လိုအပ်သည့် ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်၊ အသုံးအနံှုးလေယူလေသိမ်းတွေ လေ့လာ၊ စတွက်တက်ျီ ပလန်တွေ ဆွဲ၊ ပလန်အေ၊ ပလန်ဘီ၊ အရေးပေါ် စတာတွေ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခဲ့ တာတွေကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တွက်ချက်ရင်း ဟာကွက်တွေကို စဉ်းစားနေမိသည်။

အပင်ညာ ဆိုသည့် ကောင်မှာ နာမည်ကြီး ဂိုဏ်စတား တယောက်ဖြစ်ပြီး မိန်းမ အတော်ပွေသူ ဖြစ်သည်၊ သို့သော်လည်း အမရာ ဆိုသည့် အမျိုးသမီး တယောက် က သူနှင့် အမြဲလိုလို ပါနေတတ်ပြီး၊ သူ့လို ပင် ဂိုဏ်းအပေါ် အာဏာရှိသူ ဖြစ်လေသည်။ ပိုပြီး အတွင်းကျသည့် သတင်းများ အရဆိုလျှင် အမရာမှာ အပင်ညာ ၏ ညီမ အရင်း ဖြစ်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် မှာ အတူနေနေကြသည်။ မောင်နှမချင်း ညားနေကြသည်ဟု သတင်းထွက်နေလေသည်။ သို့သော်လည်း မည်သူမှ ထိုကိစ္စကို မပြောရဲကြခြေ။ အပင်ညာမှာ နူတ်ပိတ်ရှင်းလင်းသည့် နေရာမှာ လည်း နာမည်ကြီး သဖြင့် တော်ရုံ တခြား ဒုစရိုက် အသေးအမွှားဂိုဏ်းလေး များက ထိပ်တိုက်မတွေ့ အောင် ရှောင်လေ့ရှိလေသည်။

ယခု မြန်မာတပ်မတော်ထောက်လှမ်းရေးမှ အတုအယောင်ဖန်တီးထားသော ဘရုတ်ကာ မြန်မာတရုပ်စပ် ထောစံ ဆိုသော သူမှာလည်း မြာပွေသူ၊ အငယ်လေးတွေ ထည်လဲ တွဲသူ အဖြစ် နာမည်ကြီးအောင် လုပ်ထားသည်မို့ သူနှင့် အပင်ညာ တို့ တွေ့ဆုံပွဲတွင် သီဟရဲကျော်မှာ သူ့သမီးဖြစ်သူ ဗိုလ်ကြီး မာလာရဲကျော်ကို သူ့စော်အငယ်လေး အဖြစ် ခေါ်သွားရမည်ဖြစ်သည်။ ပထမတော့ သူက သမီးကို စော်အဖြစ် ဟန်ဆောင်ရမည် ဆိုတော့ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်မိသေးသည်။ သို့သော်လည်း တွေ့ဆုံချိန်မှာ သုံးလေးနာရီသာ ကြာမည်ဖြစ်ပြီး သူတို့ တွေ့ဆုံမည့်နေရာကို မြန်မာတပ်မတော်နှင့် ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးတို့ မှအထူး စစ်ဆင်ရေး အဖွဲ့ဝင်များ ဆာဗေးလန့် လုပ်ကာ တောက်လျှောက် စောင့်ကြည့်နေမည်ဖြစ်သလို၊ ထိုဟော်တယ် တဝိုက်တွင်လည်း လက်ဖြောင့် စနိုက်ပါများ ပါ ထားရှိမည်ဖြစ်ရာ၊ စိတ်ကတော့ ပူစရာ မရှိ၊ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့ သို့ အန်ဒါကာဗာ အလုပ်များ စစ်ဆင်ရေးများမှာ တခါတရံ ထင်သည့်အတိုင်း မဖြစ် သွားတတ်သည့် အခါ၊ ဖြစ်အောင်လုပ်ရမည့် ပလန်များ ဆက်တိုက် ဆွဲထားရလေသည်။ မည်သို့ ပင် အခြေအနေက ဆိုးနေပါစေ၊ သူတို့ အန်ဒါကာဗာကို မပေါ်စေဖို့က အဓိက ဖြစ်လေသည်။ အပင်ညာ လို လူကို အချိန်မရွေး ဖမ်းနိုင်သော်လည်း သူ၏ ကွန်တက်များ၊ သူ့ကို ထောက်ပန့်နေသည့် ဘော့စ်များ ၏ အဆက်အသွယ်တို့ကို လက်လွတ်မခံနိုင်ခြေ။ ထောစံ ဆိုသော နာမည်ကို ဖန်တီးထားရသည်မှာကိုက ငွေကြေး မြောက်မြားစွာ ကုန်ကျသည်ဖြစ်ပြီး၊ ဒုစရိုက်သမားများ ရိပ်မိသွားသည်နှင့် သဲထဲ ရေသွန် ဖြစ်သွား နိုင်လေသည်။

သီဟရဲကျော် တယောက် သူ့ပုခုံးကို ခေါင်းမှီကာ အိပ်ပျော်နေသော သမီးလေး မာလာကိုအသာစောင်းငဲ့ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သီဟရဲကျော်မှာ အသားဖြူသော်လည်း ဗမာစစ်စစ်တယောက် ဖြစ်သည်။ သူမိန်းမ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ကတော့ တရုပ်မစစ်စစ် လို့ ပြောလို့ ရပေမည်။ အဖိုးအဖွားများက ပြည်ကြီးမှ ရောက်လာပြီး သူမ အဖေအမေတွေက မြန်မာပြည်ဖွား စစ်စစ်တွေမို့ နှင်းဖြူ က သူ့ကိုယ်သူ မြန်မာ တရုပ်ဟု သာ ယူဆ နေပေမဲ့ တရာရာခိုင်နံှုးတရုပ် စစ်စစ် ဖြစ်လေသည်။ မာလာကျတော့ သီဟရဲကျော်နှင့် ရတာမို့ တရုပ် ၅၀ရာနံှုးလောက်သာ ကျန်တော့ ပေမဲ့ အသားက အဖေရော အမေရော ဖြူတာမို့ ဝင်းမွတ်နေသည်။ သီဟရဲကျော်၏ ငါးပေမ ဆယ့်တစ်လက်မ အရပ် ကြောင့် မာလာ ကလည်း ငါးပေမ ခြောက်လက်မ လောက် ရှိနေပြီး မြန်မာမ ထဲတွင် အတော်ရှည်သည့် အရပ်ဖြစ်လေသည်။ သူမ အမေ သဘောမတူသည့်ကြားထဲက စစ်ထဲ ရအောင်ဝင်ခဲ့ပြီး လေ့ကျင်းခန်းတွေ၊ ကရာတေး၊ ထိုင်းဘောက်ဆင် အကုန်ဝါသနာပါ ကစားနေတာကြောင့် ကိုယ်လုံးလေးက လည်း အဆီမရှိ ကျစ်လစ်နေသော်လည်း ကိုယ်ပေါ်က အမို့အဖောင်းအရှိုက်အဟိုက် တို့က တော့ မော်ဒယ်ရံှုးအောင် အချိုးကျလှပေသည်။

ဒီတခါ စစ်ဆင်ရေးက မိမိ နိုင်ငံတွင်း မှာလည်း မဟုတ်၊ အလွန်အန္တရာယ်ကြီးသော လူဆိုးများ နှင့်လည်း ရင်ဆိုင်ရမှာ မို့ သမီးလေး အတွက် စိတ်ပူမိလေသည်။သီဟရဲကျော် ကတော့ နိုင်ငံတကာ အတွေ့အကြုံ များစွာ စုံခဲ့ဘူးလေသည်မို့ အသက်ကို ပဓါန မထား၊ လှုပ်ရှားခဲ့ဘူးသည်။ အင်တာပို တို့ ယူရိုပို တို့ စသည့် အဖွဲအစည်းတွေနဲ့လည်း လှုပ်ရှားဘူးခဲ့သည်။ သမီးလေးမာလာ ကိုလည်း သူ့အတွေ့အကြုံတွေ ပြန်လည်ပြီး ပြောပြ၊ သင်စရာရှိတာတွေလည်း သင်ခဲ့တာမို့ မာလာက သူ့ဒက်ဒီ ကို အားကျကာ ခြေရာနင်း လိုက်ချင်နေ သူလေး ဖြစ်လေသည်။

အပင်ညာ ဆိုသည့် ကောင်မှာ ထန်လည်း ထန်၊ အော်ဂီ ဟု ခေါ်သော အုပ်စုလိုက် လိင်ဆက်ဆန်ခြင်းကို လည်း သဘောကျကြောင်း သတင်းက ကြားထားပြီးသား၊ သူတို့ မြန်မာပြည်က လေယာဉ်ကလေး နဲ့ ထွက်လာစဉ် က မာလာ့ကို သေခြာမှာထားပြီးပြီ။ ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးမှာ ဖြစ်ပစေ သူတို့ အန်ဒါကာဗာကို မပေါ်သွားစေဖို့၊ သေရေး ဖြင့်နီးကပ်နေလျှင်လည်း နောက်ဆုံးချိန်ထိ ထိန်းထားဖို့၊ သူတို့က ဖမ်းမိသွားပြီး၊ အန်ဒါကာဗာဆိုတာကို ကိုယ်က ဝန်ခံလိုက်လျှင် ပိုပြီး အသေဆိုးဖြင့် သေရဖို့ ရှိကြောင်း၊ ယခု အခါကတော့ အချိန်တိုပဲမို့ ဘာမှ ဖြစ်နိုင်မည်မထင်ကြောင်းလည်း အားပေးစကားပြောကြား ခဲ့ရသည်။

ယခု သူတို့ လာသည့် လမ်းကြောင်းမှာ ရန်သူများ မည်သို့မျှ ထရက်ကင်း လိုက်လို့ မရနိုင်ခြေ။ ဘန်ကောက်မြို့ဝင်မှ ဘပ်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ တက္ကစီ ငှားပြီး ဆုံမည့်ဟော်တယ်သို့ သွားခဲ့ကြသည်။

ဟော်တယ်တွင် ဘုတ်လုပ်ထားသော အခန်းကို ရဆက်ရှင်းမှာ ယူနေစဉ်မှာပင် ဟော်တယ် ရဆက်ရှင်းမှ ကောင်လေး တယောက်က စာအိပ်တလုံးပေးလာသည်။ စာထဲမှာ က အပင်ညာ မှာ မနက်ဖြန်မှ ရောက်မည်ဟု ဆိုသည်။ ထို့ကြောင့် သီဟရဲကျော်တို့ သားအဖ ဟော်တယ် အခန်းရှိရာသို့ တက်လာခဲ့ကြသည်။ ဟော်တယ်မှာ ဖိုက်စတားဟော်တယ် ဖြစ်သော်လည်း အပင်ညာ လက်တန်မှာ ရှည်သည်မို့ မပေါ့ဆရဲခြေ၊ နဂိုကတည်းက တိုက်ရိုက်တွေ့ရမည်ဆိုတာကို မမျှော်လင့်ထားခဲ့သဖြင့် သိပ်မအံ့သြပေမဲ့၊ ရုတ်တရက်လည်း ပေါက်ချလာနိုင်သည်မို့ မိမိတို့ကို စောင့်ကြည့်နေကြမည့် မြန်မာ နှင့် ထိုင်းထောက်လှမ်းရေး အန်ဒါကာဗာများ ရှိနေကြမည်မို့ အကြောင်းတော့ မဟုတ်ခြေ။ ဟော်တယ်ခန်းထဲ တွင်လည်း ဆာဗေးလန့် ကင်မရာသို့မဟုတ် အသံဖမ်း မိုက်ကရိုဖုံးများ ရှိနိုင်သဖြင့် မိမိတို့ မှာ ထောစံ နှင့် သူ၏ စော်ကလေး နန်းစုဝေ တို့ အဖြစ်သာ သရုပ်ဆောင်နေရမည်ဖြစ်ကြောင်း သီဟရဲကျော် နှင့် မာလာရဲကျော်တို့ သဘောပေါက်ပြီးသား ဖြစ်လေသည်။

ဟော်တယ်ခန်းတွင်း ရောက်ပြီး သူတို့ ခရီးဆောင် အိပ်တို့ကို ချလိုက်ပြီး ခရီးပန်းလာကြသဖြင့် နားဖို့ လုပ်လေသည်။ သီဟရဲကျော်က ရေချိုးခန်း အရင်ဝင်ပြီး ဟော်တယ်မှ ထားထားပေးသော ညဝတ်အကျႌကြီးကို ဝတ်ကာ ကင်းဆိုက် မွေ့ယာကြီးပေါ် တက်ကာ လှဲလျှောင်းလိုက်သည်။ မာလာ က လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး တော့ ပြန်ထွက်လာတော့ ဆက်ဆီ ညဝတ်အကျႌအပါးလေး ဖြင့် ဖြစ်ရာ သူမ အောက်မှ ဝတ်ထားသော ဘရာဇီယာ နှင့် ပင်တီ အမဲလေးကို ထိုးဖေါက်မြင်နေရလေသည်။ သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေသော ဆာဗေးလန့် ကင်မရာများမှ သူ့သမီး၏ ဆက်ဆီပုံကို တွေ့နေကြမည်ကို စဉ်းစားပြီး သီဟရဲကျော် တယောက် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်မိရလေသည်။ မာလာ့ ညဝတ်အကျႌလေးက လည်း တိုလိုက်တာ ပေါင်ရင်းနား ရောက်နေပြီဟု စိတ်ထဲမှ ပြောနေမိသည်။ စော်လေးကို ဟော်တယ်ခန်းထဲ ခေါ်လာပြီး ဘာမှ မလုပ်မကိုင်ပဲ နေလျှင်ဘယ်လိုမှ အဓိပ္ပါယ်မရှိ စောင့်ကြည့်နေသူတွေ သံသယ ဖြစ်နိုင်သည်မို့ သီဟရဲကျော်က၊

“လှလိုက်တာ စု ရယ် လာပါအုံးဒီနားကို”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ မာလာ့ မျက်လုံးတို့မှာ အရိပ်အယောင် တမျိုးပြောင်းသွားသော်လည်း သူမ အနေနှင့်ကလည်း သူ့ဒက်ဒီ သရုပ်ဆောင်နေမှန်းသိသည်။သူမက၊

“ဟင့်အင်း တော်ပါ၊ မရဘူး ဒီညတော့၊ လူကို လာထိမယ်မကြံနဲ့ ဟွန်း၊ ရှော့ပင်းသွားမယ်ဆိုပြီး ဘန်ကောက်ခေါ်လာပြီးမှ ဒီဟော်တယ်ကြီးလာအိပ်နေတယ်၊ မရဘူး ရှော့ပင်း မသွားရ မချင်း နိုးပဲ”

ဟု စိတ်ကောက်နေသော အငယ်လေး တယောက်ပုံနဲ့ နူတ်ခမ်းလေး စူကာ ပြောလိုက်ရာ၊ သီဟရဲကျော်သဘောကျသွားလေသည်။ သမီးက မဆိုးဘူး အကြံတော့ ပိုင်သားပဲဟု တွေးလိုက်မိသည်။

“အေးပါကွာ အေးပါကွာ၊ ဒီနေ့က တော့ ကိုကြီးလည်း ပင်ပန်းလာလို့ပါ၊ အိပ်တော့မယ်၊ မနက်ဖြန် ကိုကြီး အလုပ်ကိစ္စလေး ပြီးတာနဲ့ သွားမယ် နော် အိုကေ၊ လာပါအုံး အနည်းဆုံးတော့ မအိပ်ခင် လေး မွမွလုပ်ပါအုံး”

မာလာက သူမ ဒက်ဒီအနားသို့ လျှောက်လာပြီးပါးကို ရွတ်ကနဲ တချက်နမ်းလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တက်ကာ ကျောပေး လှဲလိုက်ကာ စောင်ခြုံအိပ်လိုက်သည်။ သီဟရဲကျော်လည်း စောင် ခြုံလိုက်ကာ အိပ်မောကျသွားတော့သည်။

“တောင်”

“တင်”

သူ့ဖုံးက မက်ဆေ့သံဝင်လာတော့ သီဟရဲကျော်နိုးလာသည်။ကုတင်ဘေးက ဖုံးကို လှမ်းယူလိုက်တော့ စားပွဲပေါ်ဟော်တယ်က အလန်းနာရီက ည၁၂နာရီ လို့ ပြနေသည်။ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ညအိပ်မီးရောင် ပြာပြာအောက်မှာ သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေသော သမီးမာလာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ညဝတ်အကျႌကလေးက ခါးပေါ်လန်တက်နေပြီး ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးက ပင်တီ အနက်လေး အောက်မှ ဖွေးနေသည်။ လျှောကျနေသော ကွန်ဖေါ့တာကို လက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ သမီးလေးမာလာရဲကျော်ကိုယ်ပေါ်ခြုံပေးလိုက်ပြီး ဖုံးက မက်ဆေ့ကို ဖတ်လိုက်သည်။

..အသင့်ပြင်ထားပါ၊ ငါးမိနစ်မှာ ငါတို့ လူတွေ ရောက်မယ်…

သီဟရဲကျော်က သမီးကို အသာလှုပ်နိုးလိုက်ရင်း အခြေအနေကို ပြောပြလိုက်သည်။ သူ့ခေါင်းအုံးအောက်မှ ကိုးမီလီမီတာ ပစ္စတိုကို ဆွဲယူကာ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဘေးနားမှာ အသင့်ပုံထားသော ဘောင်းဘီ အကျႌတို့ကို ကောက်ဝတ်ကာ သေနတ်ကို စလွယ်သိုင်းအိပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မာလာ့ကိုတော့ သေနပ်မပေးထားခြေ၊ မာလာ့ ဆီမှာ သေနပ်ရှာတွေ့သွားပါက အဓိပ္ပါယ်မရှိ၊ ရှင်းရခက်မည်မဟုတ်လား၊
မာလာရဲကျော်လည်း ကမန်းကတန်းထကာ ဒရက်စ်တစုံကို ထုတ်ကာ ညဝတ်အကျႌကို ချွတ်ချကာ ဒရက်စ်ကို ခြေထောက်မှ လျိုဆွဲမကာ လက်ထည့်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သီဟရဲကျော်ကို ကျောလှည့်ပေးကာ ဇစ်ဆွဲတင်ခိုင်းလိုက်သည်။

“ဒေါက်ဒေါက်”

တံခါးခေါက်သံ နှင့် အတူ စကားဝှက်များပြောဆိုသဖြင့် ဖွင့်ပေးလိုက်ရာ လူသုံးယောက် ဝင်လာလေသည်။ သုံးယောက်စလုံးမှာ သေနပ်များ ပါလာကြောင်း သူတို့ အပေါ်အကျႌကို အသာလှန်ပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ တယောက်သော သူက သူဆွဲလာသည့် အထုပ်ကို အိပ်ယာပေါ် ပြစ်တင်ပေးလိုက်ပြီး၊

“အခု ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်၊ သေနတ်နာရီဖုံး အကုန်လုံးကို ဒီအခန်းက ဆေ့ဖ်ဘောက်စ်ထဲ ထည့်ခဲ့၊ အဲဒီ အထုပ်ထဲက အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်လိုက်ပါ”

သီဟရဲကျော်တို့ မှာ ငြင်း၍ မရတော့ သူတို့ ပြောသလို ဝတ်လိုက်ကြရသည်။ သူတို့ ယူလာသည်က အဲယားကွန်းကုမ္ပဏီ တခု၏ ယူနီဖေါင်းတွေ ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ ဟော်တယ် တွင်းမှ ဓါတ်လှေကားဖြင့် ကားပတ်ကင်အထိ ဆင်းသွားကြပြီး ကားပတ်ကင် အတွင်းမှ အဲယားကွန်းကုမ္ပဏီတဆိတ်ဆေးသုတ်ထားသည့် ဗန်ကား ထဲသို့ ဝင်စေပြီး ဟော်တယ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့ကြရသည်။

ထိုကားဖြင့် ဟော်တယ်အပြင်ရောက်ပြီးသည်နှင့် သူတို့ကို မျက်နှာပေါ်တင် အဝတ်အိပ်စွတ်ကာ မျက်စေ့ပိတ်ထားစေသည်။ တနေရာအရောက်တွင် ခေါင်းပေါ်မှ အစွပ်ကို ပြန်ချွတ်ပေးကာ ဟော်တယ်လေးတခုသို့ ဝင်စေသည်။ ထိုဟော်တယ် အခန်းတခု အတွင်းသို့ သူတို့ကို ဝင်စေပြီး အဝတ်အစား အသစ်တစုံစီ ထုတ်ပေးသည်။ အတွင်းခံမှ အစ လက်ဝတ်ရတနာတို့ကို ပါ ချွတ်ပြီး သူတို့ ပေးထားသော သေတ္တာတလုံးထဲသို့ ထည့်စေသည်။ သီဟရဲကျော်မှာ အခန်းထဲမှာ လဲပြီး မာလာရဲကျော်က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လဲလေသည်။ သူတို့ကို ဒီတက်တာ ဖြင့်လည်း ရှာမည်ဖြစ်သဖြင့် ထရက်ကင်ဒီဗိုက်စ် များပါပါက ထားပြစ်ခဲ့ဖို့ ကြို ပြောထားသဖြင့် မာလာရဲကျော်၏ နောက်ဆုံး ဒီဗို်က်စ် ဖြစ်သော နားကပ်လေးကို ပါ ချွတ်ထားခဲ့ရလေသည်။ ထိုနားကပ်မှာ သူတို့ ဘယ်နေရာရောက်နေသည်ကို ပြဖို့ နောက်ဆုံးလက်နက်ဖြစ်လေရာခုတော့ဖြင့် သူတို့ ဘယ်ရောက်နေပြီကို သိဖို့ မလွယ်တော့ခြေ။ နောက်တော့ ထိုဟော်တယ်မှ ကားလေးတစီးဖြင့် ထွက်လာပြီး ထုံးစံအတိုင်း မျက်နှာကို အဝတ်မဲ ဖြင့် စွပ်ထားစေလေသည်။ နောက်တော့ တနေရာတွင် ရပ်ပြီး ဆင်းလိုက်ရာ မိုးလင်းနေပြီမို့လေယာဉ်ကွင်းအသေးလေးတခု ရောက်နေကြောင်းသိလိုက်ရလေသည်။ နောက်တော့ ထိုလေယာဉ်ကွင်းမှ ရဟတ်ယာဉ်လေးဖြင့် ခရီးဆက်ကြရာ ထုံးစံအတိုင်း ခေါင်းစွပ်ဝတ်ခဲ့ရလေသည်။

နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်နေရာမှန်း ခန့်မှန်းမရနိုင်သော ပရိုက်ဗိတ်ကျွန်းလေး တကျွန်းပေါ်သို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုကျွန်းလေး ပေါ်မှာပင် အိမ်ကြီးတလုံး ထင်းထင်းကြီး ရှိနေလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ထိုအိမ်ကြီး ၏ အပေါ်ထပ်အခန်းတခန်းသို့ လိုက်လံပို့ဆောင်ပေးပြီး အနားယူကြဖို့ ပြောလေသည်။ အပင်ညာ က ဒီနေ့ သို့မဟုတ် မနက်ဖြန်ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု ပြောကြားလေသည်။ စားစရာ သောက်စရာများကို ကြိုက်သလို အချိန်မရွေး မှာစားသောက်နိုင်ကြောင်း ပြောကြားရင်း သူတို့ကို ဒီတိုင်းထားခဲ့လေသည်။

အခန်းကြီးမှာ ကျယ်ပြန့်ခန်းနားလှပြီး အိပ်ယာကြီးမှာ လည်း အသည်းပုံစံ ရေမွေ့ယာကြီး ဖြစ်လေသည်။ အခန်းမှာ ဝရံတာသို့ ထွက်သည့် ကျယ်ဝန်းလှသည့် တံခါးမကြီး ရှိလေသည်။ ဝရံတာမှ ထွက်ကြည့်လိုက်လျှင် ကမ်းခြေသဲသောင်ပြင် နှင့် အဆုံးအစ မရှိ ကျယ်ပြောလှသည့် ပင်လယ်ပြင်ရေပြာပြာ များကို တွေ့နေရလေသည်။

သီဟရဲကျော်မှာ အသည်းပုံစံရေမွေ့ယာကြီး နှင့် အခန်းအနေအထား၊ ဗျူး တို့ကို ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ဟန်းနီးမွန်း ဆွိကဲ့ သို့ ပြင်ဆင်ထားသည်ကို သဘောပေါက်မိပြီး ဒီလို ကုတင်ရေမွှေယာကြီးပေါ်မှာ စော်ကို ဆွဲလိုက်ရရင်တော့ဟူသော အတွေးဖြင့် ပင်လီးတောင်တက်လာရသည်။ သို့သော် အတူအိပ်ရမည့်သူက သူ့သမီး အရင်း ဖြစ်နေသဖြင့် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်ကာ ဒီစီမံကိန်း မြန်မြန်ပြီးပါစေဟုစိတ်ထဲကြိတ် ကာ ဆုတောင်းမိလေသည်။

မာလာရဲကျော်က အခန်းထဲ အသင့်ထားထားပေးသည့် ဘီကီနီ တစုံကို ယူကာ ဝတ်ဆင်လိုက်ပြီး ကမ်းခြေသုံး အမွှေးပွသဘက်ကြီးကို ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး၊

“ကိုကြီး ဘိရှ်ကို သွားမယ်လေ အခန်းထဲမှာ ဘာလုပ်နေမှာလဲ ပျင်းစာကြီး”

အခန်းထဲ မှာ လည်း သေခြာပေါက် မိုက်ခရိုဖုံး တို့ ကင်မရာတို့ ရှိမည်ဆိုတာ သေခြာသဖြင့် ခပ်တည်တည်ပင် သရုပ်ဆောင်နေကြရသည်။ မာလာအကြံအစည်မှာ မဆိုး၊ အခန်းထဲ နေမည့်အစား သူတို့ ကိုယ့်ကို ဘယ်လောက်အထိ ပေးသွားမည်၊ ဆိုတာကိုလည်း စမ်းရင်း၊ သူတို့ လုံခြုံရေးကို ဘယ်လို လုပ်ထားသည်ကို လည်း စနဲနာရင်း၊ သောင်ပြင်မှာ ကိုယ့်အချင်းချင်း စကားလည်း တီးတိုးပြော တိုင်ပင်နိုင်သည်မို့ သီဟရဲကျော်လည်း သဘောတူလိုက်ကာ ကမ်းခြေဆင်းဘောင်းဘီထရန့် တထည်ထုတ်ဝတ်ကာ မာလာ့နောက်မှ ဆင်းလိုက်လာခဲ့တော့သည်။

အိမ်အောက်ထပ် အပြင်တွင် ဝရံတာကဲ့သို့ ပတ်လည်လျှောက်လမ်းရှိလေသည်။ အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာ မှ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆင်းလာကြတော့ အရှေ့ဖက် ဒေါင့်တွင် အမ်ဆစ်စတင်း တလက်လွယ်လျှက် လည်ပင်းတွင် အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းလွယ်ထားသော အစောင့်တဦးအားတွေ့ရလေသည်။ သူ့ပုခုံးတွင်လည်း ဝေါ့ကီတော့ကီ ချိတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ထွက်လာသည်ကို လှမ်းသာ ကြည့်သည် ဘာမှ တော့ မပြော။

သူတို့ နှစ်ယောက် ကမ်းခြေရောက်တော့ စားပွဲတချို့ နှင့် ကမ်းခြေသုံး ပက်လက်ကုလားထိုင် လောင့်ချ်များ လေးငါးဆယ်လုံး ချထားပြီး လူတယောက်မှ မတွေ့ရခြေ။ ထို့ကြောင့် သီဟရဲကျော်က ကုလားထိုင်တလုံးတွင် သူယူလာသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ခင်းလိုက်ရင်း ပက်လက်လှဲလိုက်သည်။ အိမ်ကြီး မှာ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ထီးထီးကြီး မြင်နေရသည်။ ဒီကျွန်းပေါ်တွင် ထိုအိမ်တလုံးထည်းသာ ရှိပုံရလေသည်။ မာလာရဲကျော်က တော့ သူမ သဘက်ကို သီဟရဲကျော် ဘေးက လောင့်ချ်တခုပေါ် ပြစ်တင်လိုက်ပြီး ရေစပ်သို့ ဆင်းသွားလေသည်။

သီဟရဲကျော်မှာ ရေစပ်ဆင်းသွားသော မာလာရဲကျော် နောက်ဖက်မှ အမှတ်မထင်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော အသားအရည်၊ ဖြောင့်စင်းလုံးဝန်းသည့် ပေါင်တန်တွေ ကားစွင့်လုံးတစ်နေသည့် တင်ပါးဝိုင်းစက်စက် က သေးကျင်သော ခါးလေးအောက်မှ ကော့နေသည်။ပါးစပ်မှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကျိန်ဆဲ လိုက်မိပြီး မျက်စေ့ကို တဘက်သို့ လွဲလိုက်ရလေသည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် အိမ်ကြီးဆီမှ အမျိုးသမီးတယောက် သူ့အနားသို့လမ်းလျှောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့သမီးထက် အရပ်အနည်းငယ်ပုသော်လည်း ဖွံ့ဖြိုးသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ရှိလေသည်။ သူ့သမီးမှာ အရပ်ရှည်ပြီး သွယ်သွယ်လျှလျှ ဖြင့် တေလာဆွစ် တို့ ကိုယ်လုံးမျိုး ဖြစ်သည်ဆိုလျှင် ယခု သူ့ဆီ လျှောက်လာသော အမျိုးသမီးမှာ ဂျေးလို ကိုယ်လုံးဟု ပြောရမည်ဖြစ်လေသည်။

“ဟဲလို ထောစံ လား ကျမ အမရာပါ”

“အော် အမရာလား တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ”

အင်္ဂလိပ်လို ပီပီသသလေး ပြောလိုက်သော အမရာ ကြောင့် သီဟရဲကျော်လည်း မတ်တတ်ထရပ်ကာ လက်ဆွဲနူတ်ဆက်လိုက်သည်။ အမရာမှာ နေပူစာလံှုထားသဖြင့် ညိုဝင်းမွတ်နေသော အသားအရောင် ဖြစ်နေသည်။ ချောမွတ်နေသော အသားအရည်အပြင် ပြည့်ဖြိုးသော ကိုယ်ခန္ဓာက ဆက်ဆီ ကျလှသဖြင့် သီဟရဲကျော် လီးကြီးမှာ သွေးပူလာရသည်။ သူမ နို့တွေမှာ မကြီးလွန်း မသေးလွန်းသဖြင့် ဘီကီနီခပ်သေးသေး အောက်မှာ ကြည့်လို့ ကောင်းလှသည်။ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေက ခပ်တွန့်တွန့် ထော်ထော်လေး မို့ စုပ်နမ်းချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ ဆံပင် မှာ ကျောလည်လောက်ထိ အရှည်ကို ဖားယားချထားသည်။ အမရာက သီဟရဲကျော် သူမကို ငမ်းနေသော မျက်လုံးများကို မြင်နေရသဖြင့် ကျေကျေနပ်နပ် ပြုံး လိုက်ရင်း ပင်လယ်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်ကာ၊

“ဟို ရေထဲက ကောင်မလေး က ထော်စံ စော်လေးလား “

ဟု မေးလိုက်သည်။ သီဟရဲကျော်က၊

“ဟုတ်တယ်၊ သူ့နာမည်က နန်းစုဝေ တဲ့၊ စုလို့ ခေါ်လို့ ရပါတယ်”

“အိုကေလေ ကျမ သူ့ကို သွားမိတ်ဆက်လိုက်အုန်းမယ်”

ဟု ပြောကာ ထွက်သွားလေသည်။ သီဟရဲကျော်က အမရာ ၏ ကားစွံ့ လုံးတစ်နေသော အိုးကြီးကို အနောက်မှ လိုက်ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာပါသည်။ အာ မဖြစ်သေးပါဘူးဟု တွေးရင်းက လောင့်ချ်မှာ ပြန်လှဲလိုက်ရင်း မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို သူ့ ဘိုက်ပေါ် အသာတင်ပြီး လီးတောင်တာ လူမမြင်အောင် ဖုံးလိုက်ရသည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အမရာတော့ ရောက်နေပြီ အပင်ညာတယောက်က ရော ဘယ်မှာလဲဟု တွေးနေမိသည်။ ယခု အခါတွင် သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်ရောက်နေသည်ဆိုတာ မြန်မာထောက်လှမ်းရေးရော၊ ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးပါ အဆက်အသွယ်ပြတ်နေပြီမို့ သူတို့ အသတ်ခံရလည်း မည်သူမှ သိလိုက်မည်မဟုတ်။ သူတို့ အလောင်းကို တောင် ဘယ်မှာ သွားရှာရမည်မှန်းသိတော့မည်မဟုတ်ခြေ။ အလွန်အန္တရယ်များသည့် အခြေအနေဆိုတာကို သူ့အတွေ့အကြုံ အရ သူသိနေသည်။ သူအတွက်တော့ သူစိတ်မပူခြေ၊ သမီးလေး ၏ ပထမဆုံး အင်တာနေရှင်နယ် အတွေ့အကြုံမို့ သူ စိုးရိမ်နေမိလေသည်။

ပင်လယ်ပြင်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အမရာ နှင့် မာလာ တို့ နှစ်ယောက် ရေထဲတွင် စကားများ ပြောဆိုနေပြီး တက်လာသော လှိုင်းလုံး များပေါ် တက်တက်ခုန်ကာ စီးနေကြသည်ကို တွေ့နေရသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူကအနားသို့ အမ်ဆစ်စတင်း ကိုင်ထားသော အစောင့်တယောက် လမ်းလျှောက်လာတာတွေကလိုက်ရသည်။ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ သို့သော်လည်း ဟန်ကိုယ့်ဖို့ ဆိုသလို ခပ်တည်တည်ဖြင့် စူးစမ်းသလို ကြည့်နေလိုက်သည်။

“ကျနော်တို့ ဆရာက ခင်ဗျားကို သူ့ဆီ လာခဲ့ပါတဲ့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်”

“မင်းဆရာက ဘယ်မှာလဲ”

“ဟိုနားက ရေပူအိုင်လေးမှာပါ”

ထို အစောင့် ထိုးပြသည့် နေရာလေးမှာ သစ်ပင်အုပ်အုပ်ကလေး နှင့် ကျောက်တောင်တွေ ကြားမှာ ဖြစ်သည်။ သူတို့ နေရာမှ ဆိုရင်တော့ ဘာမှ သေခြာ မမြင်ရခြေ။ သူက လှဲနေရာမှ ထလိုက်ကာ အစောင့် ဦးဆောင် လျှောက်သွားသည့် နောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့လိုက်သည်။ စိတ်ကို ငြိမ်အောင်ထားလိုက်သဖြင့် ခုနက တောင်နေသော လီးမှာ ချက်ချင်း ပျော့သွားခဲ့ရသည်။ ဒီကောင် ဘာနဲ့ ဒီကျွန်းကို လာသလဲ မသိဘူးဟု တွေးနေမိသည်။ ရဟတ်ယဉ်သံလည်း မကြားမိဘူး၊ နဂိုထဲက ရှိနေတာလား၊ အင်း အာ့တာတွေ အရေးမကြီးပါဘူး လာရင်းကိစ္စကို ပဲ အဆင်ပြေအောင်လုပ်ရမည်ဟု တွေးရင်း လျှောက်လာခဲ့သည်။

မက်ခင်းပြင်ကြား မှာ ကျောက်ပြားအဝိုင်းလေး တွေ စီထားတဲ့ လမ်းအတိုင်း လျှောက်လို့ လာခေါ်တဲ့ အစောင့်နောက်ကို လိုက်ရင်း ကမ်းစပ်ကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ အမရာ နဲ့ မာလာ တို့ကို သေးသေးလေးပဲ မြင်ရတော့တယ်၊ နောက်တော့ ကျောက်ဆောင်တွေ သစ်ပင်၊ချုံပုတ်တွေ ကွေ့ပတ်ပြီးတော့ ရေကျသံလေးတွေ ကြားနေရပြီ။ နောက်တော့ ရေကန်သေးသေးလေး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ သဘာဝ ကန်ကလေး ရေက ကြည်နေတယ်။ တနေရာမှာ ရေပိုက်လေးတခုက ရေတွေက ကန်ထဲကို ရေတွေ ကျနေတယ်။ အဲဒီ ရေကန်လေးရဲ့ တဖက်မှာတော့ စမ်းချောင်းသေးသေးလေး လို ရေတွေ စီးကျနေတယ်။ ရေက အငွေ့တွေ ထွက်နေလို့ ရေပူမှန်းသိလိုက်ရတယ်။ အဲဒီရေကန်ထဲ မှာ ထိုင်နေတဲ့လူတယောက် တွေ့လိုက်ရတယ်။ အသားညိုညို ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်တောင့်နဲ့ ရင်ဘတ်မှာ အမွှေးအမြှင်တွေထူထူထဲထဲ နဲ့ လက်တဖက်က ဖန်ခွက်တလုံး နဲ့ နောက်တဖက်က ဆေးပြင်းလိပ်ကိုင်ထားတယ်။

“ဟေး ထောစံလား လာဗျာ သဘာဝ ရေပူလေး စိမ်ရအောင်”

နာမည်ကြီး အပင်ညာပါလား၊ တကယ်တော့ သူတို့ အနေနှင့် အပင်ညာ မှာ ကြားခံ အဆက်အသွယ်မှန်း ရိပ်မိပေမဲ့ ဘယ်လို အထောက်အထားနဲ့မှ ဆွဲလို့ မရခြေ။ အဓိက က သူ့ဆီ မှ အဆက်အသွယ်များကို သိရဖို့ ဖြစ်လေသည်။ သီဟရဲကျော် ရင်နည်းနည်းခုန်မိသည်။

“ဟိုင်း အပင်ညာ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ”

သီဟရဲကျော်က အပေါ်က တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဆွင်းထရန့် ဖြင့် ရေထဲ ဆင်းမလို့ ဟန်ပြင်လိုက်တော့၊

“ဟိုးဟိုး… အဝတ်အစား တွေ အကုန်ချွတ်ခဲ့လေဗျာ ဒီဟာက သဘာဝ ဓါတ်အပြည့်နဲ့ ရေဗျ နှမြောစရာကြီးဖြစ်သွားမယ် ဟဲဟဲ”

သီဟရဲကျော် ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ရပြီး ဂွေးတန်းလန်း ဖင်ပြောင်ဖြင့် ရေထဲ ဆင်းခဲ့ရသည်။ ရေကန်လေး မှာ အကျယ်ကြီးမဟုတ် တယောက် နှင့် တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီး ခြေထောက်ဆန့်လိုက်လျှင် တယောက်နှင့် တယောက် ထိနိုင်သော အကွာအဝေးလောက်သာရှိသည်။

“ဒီရေပူစမ်းက ရိုးရိုး ရေပူစမ်းမဟုတ်ဘူးဗျ၊ ဟဲဟဲ၊ သဘာဝ အားတိုးဆေးလို့တောင်ပြောလို့ ရတယ်၊ စိမ်လိုက်ရင် အသက်၈၀ အဖိုးကြီးတွေတောင် အသက် ၄၀ လောက်ပြန်ငယ်သွားတယ်လို့ ထင်ရလောက်အောင်ကို အားတက်လာတာဗျ၊ ဟဲဟဲ အဲဒါကြောင့် လူသူ မသိခင်ကတည်းက ဒီကျွန်းတကျွန်းလုံးကို ရအောင် ဝယ်ထားလိုက်ပြီး အပိုင်သိမ်းထားလိုက်တာလေ၊ အထူးဧည့်သည်တော်လောက်ပဲ ဖိတ်ပြီး လက်ခံတယ်။ လူသိပ်မသိစေချင်လို့၊ သဘာဝ အတိုင်းဆို အရမ်းပူလို့ ဟို ရေအေးစမ်းချောင်းဘက်က ရေအေးကို ပိုက်နဲ့ သွယ်ပြီး လိုသလို အနည်းအများထည့်ပေးပြီး အပူကို ထိန်းထားလိုက်တာ”

အပင်ညာ မွန်းလည်း မွန်းလောက်သည်။ စိတ်တွေ ပူ၊ လူက နုံးသလို ဖြစ်နေသော သီဟရဲကျော်တယောက် ရေထဲ ပုခုံးထိမြုတ်စိမ်လိုက်သည်နှင့် လူက လန်းတက်လာခဲ့ရသည်။ အပင်ညာ မှာ သူ့ထက်လေးငါးနှစ်မက ငယ်မည် ဆိုသည်ကို ခန့်မှန်းကြည့်မိသည်။ ခုန တွေ့လိုက်ရသည့် အမရာ နှင့် မျက်နှာပေါက် အတော်ဆင် လေရာ အပြင်မှာ ထွက်နေသည့်သတင်းစကားများ မှာအမှန်အကန်ဖြစ်နိုင်ကြောင်း သီဟရဲကျော် မှတ်ချက်ချမိလေသည်။
အပင်ညာက သီဟရဲကျော်ကို လိုက်ပို့သော အမ်ဆစ်စတင်း နှင့်အစောင့်ကို ယိုးဒယားလို လှမ်းပြောလိုက်ရာ အစောင့် က လာရာလမ်းသို့ ပြန်ထွက်သွားလေသည်။ အပင်ညာက သူ့ဘေး ကန်ဘောင်တွင် တင်ထားသော အရက်ခွက်တခု တွင် ရေခဲ ထည့်လိုက်ပြီး ဘေးနား အရက်ပုလင်းထဲမှ အရက်ကို လက်နှစ်လုံးခန့်ထည့်ကာ သီဟကို လှမ်းကြည့်ရင်း ၊

“ဆော်ဒါထည့်ဦးမလား”

ဟု မေးလိုက်သည်။ သီဟ က ခေါင်းယမ်းပြရင်း ကမ်းပေးလာသော အရက်ခွက်ကိုယူကာ၊

“သိုင်းကျူး”

ဟုပြောလိုက်သည်။ အပင်ညာက ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြရင်း သူ့ဖန်ခွက်ကို မြှောက်ကာ

“ချီးယား”

ဟု ဆိုလိုက်သဖြင့် သီဟလည်း သူ့ဖန်ခွက်ဖြင့် လှမ်းထိလိုက်ကာ ချီးယားစ်ဟု ပြောလိုက်ကာ အရက်ကို အသာစုပ်သောက်လိုက်လေသည်။ အရက်အရသာမှာ ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်း ပေမဲ့ အဝင်က အတော်ပင် ချောမွတ်လှလေသည်။ သူ့လျှာ အရသာ အရ ဂျော်နီဝါကား ဘလူးလေဘယ်မှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ပုလင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဘူးသီးခြောက်လို အဖုအထစ်နှင့် ဖန်ပုလင်းတခု ဖြစ်ပြီး အထဲတွက် ဆေးမြစ်တွေလိုလို စိမ်ထားသည်ကိုလည်းတွေ့လိုက်ရသည်။

“ဘလူးလေဘယ်နဲ့တူသလိုပဲ အရသာက ဘာတွေ စပ်ထားတာလဲဗျ”

ဟု လှမ်းမေးလိုက်မိသည်။ အပင်ညာ က ဟက်ကနဲ ရီလိုက်ရင်း၊

“ခင်ဗျား အရက်သမားပီသပါပေတယ်ဗျာ၊ တကယ်က ဂျော်နီဝါကား ဘလူးလေဘယ်ပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျား အားကောင်းစေတဲ့ သဘာဝဆေးမြစ်တွေနဲ့ စိမ်ထားတာဗျ “

ထိုသို့ ဖြင့် ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း အရက်အကြောင်း ဘာညာပြောဆိုရင်း အရက် နောက်နှစ်ခွက် အကုန်သုံးခွက် မြောက်တွင် မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ရီမော စကားပြောသံနှင့် အတူ သူတို့ ရေကန်နားသို့ အမရာ နှင့် မာလာတို့ နှစ်ယောက် ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ဒီတခါတော့ အစောင့် မပါတော့ခြေ၊ အမရာက နေရာသိနေသူမို့ မာလာ့ကို ခေါ်လာခဲ့ပုံရသည်။ အမရာ ကပဲ မာလာ့ကို အပင်ညာ နှင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပြီး သူမ တို့ နှစ်ယောက်အတွက် ဝိုင်အဖြူ နှစ်ခွက်ကို ငှဲ့လိုက်လေသည်။ ထို ဝိုင်အဖြူပုလင်းမှာလည်း ဆေးမြစ်များ စိမ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သီဟမှာ သူ့သမီး ရေကန်နား ကပ်လာကတည်းက မိမိ ရေထဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသည်ကို သတိရပြီး စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်နေသော်လည်း အခု မှတော့ ဟန်ပျက်၍ မဖြစ်တော့ပြီ။ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပင် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် ရေကန်ဘေးမှာ ဝိုင်ခွက်ကလေးတွေ ကိုင်ကာ စုပ်မြည်းနေကြသည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ ခနနေတော့ အမရာက၊

“ကဲ သဘာဝရေပူကန်ထဲ ဆင်းရအောင်”

ဟု မာလာ့ကို လှမ်းပြောရင်း သူမ ကိုယ်ပေါ်ပတ်လာသည့် သဘက်ကြီးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး ဘီကီနီ ကို ချွတ်လိိုက်သည်။ ပထမ အပေါ်ပိုင်းကို ချွတ်လိုက်ရာ လက်သန်းလုံးလေးလောက် တုတ်သော နို့သီးခေါင်းညိုညို လေးတွေ နှင့် ကျပ်ပြားဝိုင်းခန့် နို့ခံ ညိုညိုလေးတွေမှာ ဖွံ့ထွားလှသည့် ရင်သား အစုံ ရှေ့ထိပ်ကလေး တွေမှာ ထင်ရှားနေလေသည်။ သူမ နို့မှာ အရမ်းအကြီးကြီးမဟုတ်သော်လည်း ဘူသီး အညှာပိုင်းပုံစံလို ရှည်ရှည်မြောမြော ဖြစ်လေသည်။ ဘိုက်သား မှာတော့ အဆီပြင်ကလေး မဆိုသလောက် လက်တလုံးလောက် အရစ်ကလေး တခု ရှိလေသည်။ တကယ်တော့ သူမ ဘီကီနီ အောက်ပိုင်းအစကို ချွတ်ရန် ကုန်းလိုက်ချိန်မှာ ထွက်လာသဖြင့်သာ မြင်ရခြင်းဖြစ်လေသည်။ အမရာ သူမ ဘီကီနီ အောက်ပိုင်းကို ချွတ်ချလိုက်တော့ စောက်မွှေးလေးကို ဆီးခုံမှ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား အပေါ်ပိုင်းအထိ လက်နှစ်လုံး လောက် ပါးပါးလေး ထားထားပြီး ကျန်နေရာများကို အပြောင်ရိပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အမရာက သီဟရဲကျော်တို့ မျက်လုံး သုံးစုံ စလုံး သူမကို ပြူးကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား ညိုညို တွန့်တွန့်လေး မှာ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ထူထူကြီး အကွဲကြားထဲမှာ တွေ့နေရလေသည်။ သူမ ရေကန် အစပ်နားတွင် ထိုင်လိုက်ပြီး ရေကန်ထဲ ဆင်းဖို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲလိုက်တော့ သီဟ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဖြစ်နေသည့်အတွက် အတွင်းသား နီတာရဲတို့ကို တောင် မြင်လိုက်ရသည်။ သီဟ လီးကြီးက ရေအောက်မှာ မာနေလေပြီ။ အမရာက ရေကန်ထဲ ဆင်းပြီး အပြင်ညာ့ ပေါင်ပေါ်ကို အပြင်ညာ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်လိုက်ပြီး အပြင်ညာ ပါးစပ်ကို ငုံ့ကာ ကစ်စ်ပေးလိုက်သည်။
အပြင်ညာက လည်း ပြန် ကစ်စ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့လက်တွေက အမရာ့ ဖင်လုံးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ကာနှယ်လိုက် သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေကြသည့် သီဟ နှင့် မာလာ တို့ကို အမရာ က ခေါင်းလှည့် ကာ သူမ ဆံပင်ဖားရားကို ပုခုံးနောက်တဖက် ရောက်သွားအောင် လုပ်လိုက်ပြီး လည်ပြန်ကြည့်လိုက် သည်။ အပြင်ညာ က ထို အချိန်မှာပင် အမရာ့ နို့တွေကို ကုံးစို့လေသည်။ အမရာက အီးကနဲ့ ငြီးတွားလိုက်ရင်း၊

“အို့ ...ကိုကို ကလည်း တအားပဲ၊ ဟိုမှာ စု ကို ခေါ်ပါအုံး တယောက်ထဲ သူ့မှာ ၊ လာခဲ့စု ညီမလေး ဒီရေက တအားကောင်းတာ.. အို့ ကိုကို ပြောလေကဲလေပါလား”

မာလာက သူမ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားသော သဘက်ကို ခွာချလိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ရေထဲ ဆင်းဖို့ ခြေဖြား နှင့် ရေကို စမ်းတို့ကြည့်လိုက်တော့၊ အပြင်ညာက ၊

“ဟိတ် ကောင်မလေး ဒီရေကန်ထဲကို အဝတ်အစား နဲ့ မဆင်းရဘူး၊ တိုက်ရိုက် အသားနဲ့ ထိမှ ဒီရေက အကျိုးရှိတာ”

ဟု လှမ်းတားလိုက်သည်။ ခုန က ဝိုင်အရှိန်လေး ဖြင့် ပန်းနုရောင်သန်းနေသော မာလာ့ မျက်နှာကလေး မှာ ပိုရဲ သွားပြီး သီဟ မျက်နှာကို မေးခွန်းထုတ်သော အကြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သီဟ အတွက်လည်း ရွေးစရာ လမ်းမရှိတော့၊ မာလာတော့ သူ့ကို အသေမုန်းတော့မည်၊ သို့သော်လည်း သူမ အနေနှင့် စစ်ဆင်ရေး အတွင်း အေးဂျင့် တယောက် အနေဖြင့် အသက်ကို ပင် စတေးရမည့် အချိန်အနေ ထိ စိတ်ကို ထားရမည်ဖြစ်ရာ ထိုကိစ္စ မှာ အသက်နှင့် ယှဉ်လျှင်တော့ ဘာမှ မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ပါလား။ ထို့ကြောင့် သီဟက၊

“ကဲ စု လေး ချွတ်လိုက်လေ ရေထဲ မြန်မြန်လာလိုက် ရေက တအားနွေးပြီး အရမ်း ဖီးကောင်းတာ”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ အဓိက ပြောချင်သည်မှာ မြန်မြန်ချွတ် ရေထဲ မြန်မြန်ခုန်ချလိုက်လျှင်၊ မည်သူမှ ကိုယ့်ကို အသေးစိတ်မမြင်ရဘူးဟု ဆိုလိုရင်း ဖြစ်လေသည်။ မာလာရဲကျော် ကသူမ လက်ကို နောက်ပြန်ပြီး ကျောမှ ဘီကီနိ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ရေပူကန်ထဲမှ မျက်လုံး သုံးစုံ စလုံးက သူမ ဘီကီနီလေးကို ကြည့်နေကြ သည်။ မာလာက သူမ ဘီကီနီကို ဂျိတ်ဖြုတ်ပြီးဘေးက ကုလားထိုင်တလုံးပေါ်သို့ ပြစ်တင်လိုက်သည်။ အပြင်ညာ့ ပါးစပ်မှ ဝါးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မာလာရဲကျော် ရင်သား အစုံမှာ အမရာကဲ့သို့ မထွားသော်လည်း ပြားကပ်နေတာမဟုတ်၊ ပေါက်စီ လုံးခပ်ကြီးကြီးလေး လို လုံးမွတ်နေပြီး ဖြူဖွေးသော အသားအရည်ကြောင့် အကြောစိမ်းလေး တွေကို ရင်သား ဘေးမှာ မြင်နေရသည်။ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက လည်း ခဲတံသေးသေးလေး ၏ ခဲဖျက်လောက်သာ လုံးပတ်ရှိပြီး ခေါင်းလေးတွေမှာ အပြင်သို့ ပင် မထွက်ချင် ဖုတုတု လေးသာ ဖြစ်နေသည်။ နို့သီးခေါင်းအောက်မှ အေရီရိုးလားခေါ် နို့ခံလေးမှာ လည်း အမရာ့လို ကျပ်ပြားဝိုင်းလောက်မကြီး မတ်စေ့သာသာလောက်သာ ရှိသည်။ အမရာ့လိုလည်း ညိုတိုတို မဟုတ်၊ ပန်းနုရောင် ရင့်ရင့်လေး ဖြစ်နေသည်။ မာလာ့ ဘိုက်သား လေးမှာလည်း လုံးဝ အဆီပြင်မရှိ ချပ်ယပ်နေသည်။ သူမ ဘီကီနီ အောက်ပိုင်းကို ချွတ်ဖို့ ကုန်းလိုက်တော့ နို့လေး များမှာ အမရာတုန်းကလို လှုပ်ယမ်းမနေပဲ တင်းတင်းလေး ပင် ရှိနေသည်။ အပြင်ညာ မှာ မာလာ့ကို ကြည့်လိုက် သီဟ ကို ကြည့်လိုက်မို့ သီဟ တယောက်မှာ မျက်စေ့ကို လွဲထားချင်သော်လည်း ဟန်မပျက် စိတ်ဝင်စားသလို ပုံစံဖြင့် ကြည့်နေရလေသည်။ မာလာ့ ဘီကီနီ အောက်ပိုင်း ကျွတ်သွားတော့ မာလာ့ အဖုတ်လေးမှာ ဖေါင်းမို့ ပြီး ပြောင်ရှင်းကာ ပေါ်လာလေသည်။ သီဟ တယောက် အခု မှ မာလာ လည်း သူမ အမေ လို စောက်ဖုတ်မွှေးကို ပြောင်အောင် ဝက်စ် လုပ်ထားသည်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ မာလာမှာ အသက် ၂၅နှစ်လောက် ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း တကိုယ်လုံး အတွင်းပစ္စည်းများမှာ နုဖတ်လို့ အပျိုလေး တယောက်လို မည်သူမှ မထိ မကိုင်ရသေးသည့် ပန်းနုဖတ်လေး လို ဖြစ်နေသဖြင့် အခုမှ အပျို ပေါက်စ ကောင်မလေး တယောက် နှင့် တူနေလေသည်။ မာလာ့ တကိုယ်လုံး ကို စားတော့ ဝါးတော့ မတတ် စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်နေကြသော၊ အပြင်ညာ နှင့် အမရာ တို့ နှစ်ယောက်ကို သီဟ တယောက် လည်ပင်းညှစ်သတ်ချင်စိတ်ပေါ်နေရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့အခြေအနေမှာ က ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင် ကမ္ဘာပေါ်က ဘယ်နေရာ ရောက်နေမှန်းမသိရ၊ သူတို့ ၏ အစောင့် များမှာလည်း ဘယ်နှစ်ယောက် ရှိမည်မှန်းလည်းမသိရ၊ နောက်ဆုံး ကိုယ်အသက်ရှင်ရက် ထွက်သွားပါက သူတို့ကို ချေမံှုးလို့ ရနိုင်သေးသည်။ အသက်ရှင်ဖို့က အရေးကြီးသည်ဟု သဘောထားတာ အေးဂျင့် စိတ်ဓါတ်ကို သွင်းထားလိုက်တော့သည်။

မာလာ မှာ ရေကန်ထဲ သို့ ဆင်းလာပြီး သီဟဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ရေထဲ တွင် သီဟ နှင့် ပေါင်ချင်းလာထိလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် အမရာ စောက်ဖုတ်ထဲ တွင် အပြင်ညာ့ လီးကြီးဝင်နေလေပြီ။ အမာရာက သူမ ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ကြွာကာ ဖြင့် အပြင်ညာ့ လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ချကာ လိုးနေသလို အပြင်ညာက လည်း သူမ နို့တွေကို ကုံးစို့နေလေသည်။

“ကိုကို အားးး အီးးးး ကောင်းလိုက်တာ အီး ကိုကို့ဟာကြီးက ်မာနေလိုက်တာ အိုးးးး”

“အီး ညီမလေး ဟာလေးက လည်း စေးနေတာပဲ ကို အိုး ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက် အခေါ် အဝေါ်ကို နားထောင်လိုက်တာနှင့် သူတို့ မောင်နှမ ဆိုတာ သေခြာနေလေပြီ။ သူတို့ ကြည့်ရသည်မှာလည်း ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားသည့်ပုံ မရှိပါ။ လူနှစ်ယောက် ကိုယ့်လက်တကမ်းမှာ အားရပါးရလိုးနေကြသည်ကို သမီး နှင့် အတူတူ ဘေးခြင်း ယှဉ်လျှက် ကြည့်နေရသည်ကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျိန်ဆဲ နေမိသည်။ အပြင်ညာက အမရာ့ နို့တွေကို ကုံးစို့နေရင်းက မျက်လုံးတဖက်ဖြင့် သီဟရဲကျော် တို့ စုံတွဲကို လှမ်းကြည့်နေသည်ကို မြင်ရသည်။ အမရာက လည်း သူမ လက်တဖက်ဖြင့် လှမ်းကာ မာလာ့လက်ကလေလှမ်းဆုပ်ကိုင်ထားကာ ငြီးငြူနေသည်။ မာလာ ဒီအတိုင်းနေလို့ မဖြစ်တော့ကြောင်းသိသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ မျက်စေ့ကို အမရာတို့ ဆီမှ မလွဲပဲ သီဟရဲကျော် ပေါင်ပေါ်သို့ ခွထိုင်လိုက်လေသည်။ မာလာမှာ သီဟ ကို ကျောပေးပြီး တက်ထိုင်လိုက်တာမို့ သူမ ဖင်လုံး အိအိလေးက သီဟ လီးကြီးကို လာထိလေသည်။ သီဟ ကြက်သည်းမွှေးညှင်းထသွားရသည်။ အမရာတို့ကို မြင်နေရကတည်းက မာနေသော လီးကြီးမှာ မာလာ့ ဖင်လေးကို ထိလိုက်တော့ သံချောင်းအလားမာလာခဲ့လေပြီ။

#MNS(ကူးယူသည်)