မေတာ္တဆမွသည္...
Zawgicode
.............
မေတာ္တဆမွသည္… (အစ/အဆံုး)
••••••••••••••••
ေရးသားသူ - ေလေျပေအးေအး(အခ်စ္တကၠသိုလ္ မွကူးယူသည္)
#Creditသက္ဆိုင္သူအားလံုး
ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသားဟာ ၿမိဳ႕အစြန္ ကြန္ဒိုအခန္းတစ္ခုမွာ ေနရင္း ရိုးရွင္းတဲ႔ဘဝေလး တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းေနပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔မွာ ငါးႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသားက ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ပါ။ သူအလုပ္လုပ္တဲ႔ ေဆး႐ုံက ျမိဳ႕ထဲမွာဆိုေတာ့ အသြားအျပန္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေပးရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ဒီေနရာေလးက ဆိတ္ျငိမ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ သေဘာက်ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကေလးကို ဒီနားက ေက်ာင္းမွာပဲ ထားပါတယ္။
ကၽြန္မ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားကေတာ့ စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ သီခ်င္းထဲကလိုပါပဲ။ ၃၄-၂၄-၃၆ အလွအပ အရပ္အျမင့္ကေတာ့ ၅' ၆" ပါ။(ဇာတ္လမ္းထဲမို႔ ျဖစ္ခ်င္တာကိုေရးထားတာ:P)အမို႔အေမာက္ အရႈိက္အေဖာင္းေတြက သူ႕ေနရာနဲ႔သူ လွလွပပပါပဲ။ အသားကေတာ့ မျဖဴမညိဳေပါ့။ ကၽြန္မရဲ႕ ေျဖာင့္စင္းေနတဲ႔ ေပါင္တံေတြကေတာ့ ပုရိသေတြကို အဓိကဆြဲေဆာင္ပါတယ္။ ရင္သားႏွစ္ျမႊာၾကားေျမာင္းက ခပ္နက္နက္နဲ႔။ သိမ္က်င္တဲ႔ခါး စြင့္ကားေနတဲ႔တင္ေတြက ကၽြန္မကို ပိုျပီး ဆက္ဆီက်ေစတာေပါ့။ ကၽြန္မက ျမန္မာဝတ္စုံ ဝတ္ရတာ သေဘာက်တယ္။ ခႏၶာကိုယ္အလွကို ပိုေပၚေစတယ္ ထင္တာပဲ။
အခု ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာက ကၽြန္မဘဝရဲ႕ သာယာမႈအသစ္ ရရွိခဲ႔ပုံပါပဲ။ အသားဟင္းေတြ ေန႔တိုင္းစားေနေတာ့လဲ ႐ိုးတာေပါ့။ အေျပာင္းအလဲၿဖစ္ေအာင္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းေလးလည္း ေျပာင္းစားေပးရတာေပါ့။ တစ္ေန႔ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသား အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လာတယ္။ သူ မေတာ္တဆမႈ ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ သူ႕ကားနဲ႔ တိုက္မိတဲ႔သူ(လူနာ)ကို အိမ္ေခၚလာမဲ႔ အေၾကာင္းေပါ့။ အမ်ိဳးသားက ရဲကိစၥအရႈပ္အရွင္းေတြ မပတ္သက္ခ်င္တာနဲ႔ လူနာကို အိမ္မွာပဲ ကုဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္တာပါ။
လူနာက အရပ္ ေျခာက္ေပနီးပါး ၾကြက္သားအေျမာင္းေျမာင္းရွိတဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ပါ။ အမ်ိဳးသားက သတိေမ့ေနတဲ႔ လူနာကို ေခါင္းက ဒဏ္ရာကို ပတ္တီးစည္းေပးတယ္။ လက္ဖဝါးနဲ႔ ဒူးက ဒဏ္ရာေတြကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ျပီး ေဆးထည္႕ေပးတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ေနေတာ့ သူသတိရလာျပီး အမ်ိဳးသားနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္။ အိမ္မွာ ကုေပးတာကိုလဲ သေဘာတူတယ္။ အမ်ိဳးသားက သူ႕ကို အိမ္မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ေနဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အမ်ိဳးသားက ကၽြန္မကို ေခၚၿပီး လူနာနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ သူက ကၽြန္မ ခႏၶာကိုယ္ကို ေသခ်ာၾကည္႕ေနတယ္။
အမ်ိဳးသား: "အခ်စ္ေရ သူက ကိုယ္တို႕အိမ္မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ေနလိမ့္မယ္။"
ကၽြန္မ အေနနဲ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ လူနာကို အစားအေသာက္ကိစၥေတာ့ ေမးလိုက္တယ္။ မစားတဲ႔ အသား ဘာညာေပါ့။ သူက ဘာမဆို အကုန္စားပါတယ္။ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဇီဇာ မေၾကာင္တတ္ပါဘူး။ အဲဒီညက ညစာ အတူတူ စားၾကတယ္။ လူနာက ကၽြန္မ အခ်က္အျပဳတ္နဲ႔ အလွအပကို ခ်ီးမြမ္းတယ္။ ကၽြန္မလည္း မိန္းမတို႔သဘာဝ သူ႕စကားလုံးေတြနဲ႔ အားရတယ္။ ေက်နပ္တယ္။ ပီတိျဖစ္တယ္ေပါ့။
ေနာက္ေန႔ မနက္ ၈ နာရီမွာေတာ့ အမ်ိဳးသားက သူ႕ေဆးရုံကို သြားတယ္။ လူနာ (သန္႔စင္) ကေတာ့ အိပ္ေမာက်ေနတုန္းပါပဲ။ ကၽြန္မ ကေလးကို ေက်ာင္းကားေပၚတင္ေပးျပီး အိမ္ျပန္လာေတာ့ ၉ နာရီေလာက္ ျဖစ္ေနျပီ။ သန္႔စင္က အိပ္ေနတုန္းပဲ။ ကၽြန္မလဲ အိုက္စပ္စပ္ ျဖစ္လာတာနဲ႔ ေရကူးကန္မွာ ေရစိမ္ဖို႔ အႀကံရတယ္။ အိပ္ခန္းထဲဝင္ျပီး ေရကူးဝတ္စုံ ဝတ္တယ္။ အေပၚက ခါးစည္းႀကိဳ းပါတဲ႕ ဝတ္စုံကို ထပ္ဝတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေရကူးကန္ရွိတဲ႔ ေျမညီထပ္ကို ဆင္းလာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မတို႔ အခန္းက ပထမထပ္မွာပါ။ အခန္းကေန ေရကူးကန္ကိုလဲ လွမ္းျမင္ေနရတယ္။
႐ုံးဖြင့္ရက္မို႔ ေရကူးကန္က လူရွင္းေနပါတယ္။ အေပၚက ဝတ္လာတဲ႔ ဝတ္စုံကို ခၽြတ္ျပီး ေရကန္ထဲ ဆင္းစိမ္ေနလိုက္တယ္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အခန္းက လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုကို သတိထားမိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ လူနာရဲ႕ အိပ္ခန္းကို ၾကည္႕လိုက္တယ္။ လူနာ (သန္႔စင္)က အဲဒီမွာ ကၽြန္မကို မ်က္စိအစာေကၽြးေနေလရဲ႕။ ေရစိုေနတဲ႔ ကၽြန္မကိုယ္လုံးကို သူမျမင္ေစခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မ ရွက္လာတယ္။ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အခန္းျပတင္းေပါက္မွာ သူ႕ကို မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မလဲ ေရကူးကန္ထဲကေန တက္ျပီး ဝတ္စုံထားတဲ႔ ေနရာဆီ ေလ်ွာက္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္ကလည္း ေရစက္လက္က်ေနတယ္။
႐ုတ္တရက္ သန္႔စင္က ကၽြန္မ ေရွ႕မွာေပၚလာျပီး ကၽြန္မ ဝတ္စုံကို ကိုင္ထားေတာ့ အံ႔အားသင့္သြားတယ္။ သူက ကၽြန္မကို ေသခ်ာၾကည္႕ေနတယ္။ ကၽြန္မလည္း ရင္ႏွစ္ျမႊာၾကားနဲ႔ ေပါင္ေတြကို လက္နဲ႔ ကြယ္လိုက္ေပမဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး။ ကၽြန္မလည္း ရွက္ျပီး ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေလးေတြ ေအးလာတယ္။ သူကေတာ့ ေရစိုျပီး ဆက္ဆီက်ေနတဲ႔ ကၽြန္မကိုယ္လုံးကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနရမွာပါပဲ။ သူအၾကည္႕ေတြက မ်က္လုံးနဲ႔ ကၽြန္မကိုယ္အႏွံ႕ကို နမ္းေနသလိုပါပဲ။ ကၽြန္မလည္း ရွက္စိတ္နဲ႔ အတူ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းေတြ ျမန္လာပါေတာ့တယ္။
သန္႔: "မဂၤလာပါ မေမေဇာ္။"
ေဇာ္: "ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ႔"
သန္႔: "ခင္ဗ်ား ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္မ်ိဳး လိုခ်င္ေနတဲ႔ မိန္းမေတြ အမ်ားႀကီးပဲဗ်ာ။"
သူ႕စကားလုံးေတြေၾကာင့္ က်ြန္မ ဘဝင္ျမင့္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္မ အေပၚဝတ္စုံကို ျပန္ေပးဖို႔ ေစာင့္ေနရတယ္။ သူ႕ဆီက လုယူလိုက္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ သူက ရုတ္တရက္ ဝတ္စုံကို ဟလိုက္ျပီး ကၽြန္မ လက္ႏွစ္ဖက္ လ်ွိဳမိေအာင္ လုပ္တယ္။
သန္႔: "ကၽြန္ေတာ္ ကူညီပါရေစ မေမေဇာ္။"
အစကေတာ့ ကၽြန္မ သက္ေတာင့္သက္သာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့မွ သင္းက ကၽြန္မ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည္႕ခ်င္လို႔ ဥာဏ္ဆင္တာကိုး။ ေနာက္ေက်ာမွာ ႀကိဳးကို ခပ္တင္းတင္းခ်ည္လိုက္တယ္။ က်ြန္မလဲ အခန္းကို ျပန္လာခဲ႔တယ္။ သင္းကေတာ့ ကၽြန္မေနာက္က တင္ပါးတုန္ခါေနတာကို သေရယိုရင္း လိုက္လာတယ္။
အခန္းနားေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မ ဝတ္စုံက တင္းခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထင္ သန္႔စင္က ဆြဲခၽြတ္လိမ့္မယ္ ထင္ထားတာ။ ဆြဲမခၽြတ္ဘဲ ဘာလို႔ ဆြဲထားတယ္ မသိဘူး။ ေနာက္ကို လွည္႕ၾကည္႕လို႔လဲ မရဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက ကၽြန္မကို ေက်ာ္ျပီး အခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္။ မရ ရေအာင္ လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မဝတ္စုံက ႀကိဳးကို ကေလးစီး စက္ဘီးမွာ သင္းက ခ်ည္ထားခဲ႔တာကိုး။ ကၽြန္မလဲ ႀကိဳးေျဖျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပးဝင္လိုက္တယ္။ ကိုယ္ေပၚကေရေတြ ေျခာက္ေနေပမဲ႔ ပိပိေလးကေတာ့ ရႊဲေနျပီ။ ပိပိထဲက အခ်စ္ရည္ေတြ စီးက်လာတာ ကၽြန္မခံစားမိတယ္။ ကၽြန္မလည္း အရွက္ႀကီး ရွက္ၿပီး သန္႔စင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ဝံ႕ေတာ့ဘူး။
ေန႔လယ္စာကို သူနဲ႔ ကၽြန္မ အတူစားၾကတယ္။ သူက တစ္ခ်ိန္လုံး ကၽြန္မ ကိုယ္လုံးအလွကိုပဲ ေျမွာက္ပင့္ေျပာေနတယ္။ ေန႔လယ္စာ စားျပီးေတာ့ ဝရန္တာမွာ စကားဆက္ေျပာျဖစ္တယ္။ သူက ကၽြန္မေရကူးေနတဲ႔ပုံနဲ႔ ေပါင္တံေတြကို သေဘာက်တယ္တဲ႔။
သန္႔: "မေမေဇာ္ ခင္ဗ်ားသိလား။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေပါင္တံေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို အ႐ူးအမူးျဖစ္ေစတယ္။"
႐ုတ္တရက္ ကၽြန္မ စကားမွားသြားတယ္။
ေဇာ္: "ရွင္တို႔ေယာက္်ားေတြ အားလုံး အတူတူပါပဲ။ ကၽြန္မအမ်ိဳးသားလဲ ေပါင္ေတြကို သေဘာက်တယ္။"
သန္႔စင္က ကၽြန္မ မ်က္လုံးေတြကို ေသခ်ာၾကည္႕ေနတယ္။ ကၽြန္မ သူ႕အၾကည္႕ေတြက မေရွာင္လႊဲႏိုင္ဘူး။ မင္သက္ေနမိတာ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြ ကၽြန္မကို လာနမ္္းတဲ႔ အထိပါပဲ။ သူဟာ ကၽြန္မကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ နမ္းေနပါတယ္။ ကၽြန္မ တင္ပါးေတြကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း သူ႕ကို တြန္းျပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာခဲ႔တယ္။ သူ႕အထိအေတြ႕ေတြက စြဲက်န္ေနတုန္းပဲ။ အမ်ိဳးသားျပန္လာေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ လုပ္ေပမဲ႔ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ျပီး ပင္ပန္းေနတာနဲ႔ မေျပာျဖစ္လိုက္ဘူး။ ညစာစားျပီး သိပ္မၾကာခင္ အိပ္ရာဝင္လိုက္ၾကတယ္။
ေနာက္ေန႔ မနက္က်ေတာ့ အမ်ိဳးသားလည္း ေဆး႐ုံသြား ကေလးကိုလည္း ေက်ာင္းကားေပၚ ပို႔လိုက္တယ္။ သန္႕စင္ကေတာ့ မႏိုးေသးပါဘူး။ ညအိပ္ဝတ္စုံေအာက္မွာ သူ႕အေခ်ာင္းႀကီးက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ေရကူးကန္ မသြားဘဲ ေရခ်ိဳးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ သန္႔စင္ အိပ္ မအိပ္ေသခ်ာေအာင္ ကၽြန္မ ထပ္ေခ်ာင္းလိုက္တယ္။ သူက တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ျပီး ညည္းေနတယ္။ ကၽြန္မ ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးျပီး အဝတ္လဲတယ္။ ဆံပင္ေတာင္ ေျခာက္ေအာင္ မသုတ္လိုက္ဘူး။ သန္႔စင္က ဖ်ားေနတယ္။ ကၽြန္မလဲ သူ႕နဖူးေပၚ ေရခဲဝတ္ တင္ေပးထားဖို႔ အခန္းထဲ ဝင္ခဲ႔တယ္။
သူ႕နဖူးေပၚ ေရခဲဝတ္တင္ေပးဖို႔ ခါးကို ကိုင္းလိုက္တယ္။ သူ႕မ်က္လုံးေတြ ပြင့္လာျပီး ကၽြန္မကို သူ႕ဆီ အတင္းဆြဲတယ္။ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မ ေၾကာင္သြားတယ္။ အဲဒီအခိုက္အတန္႔ေလးမွာပဲ သူက ကၽြန္မကို ကုတင္ေပၚဆြဲလွဲျပီး အေပၚက တက္ခြထားလိုက္တယ္။ ကၽြန္မ ႐ုန္းေပမဲ႔ အခ်ည္းႏွီးပါပဲ။
ကၽြန္မ ထပ္႐ုန္းတယ္။ သူ႕ကို မလုပ္ဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ မရပါဘူး။ ကၽြန္မ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ခ်ည္လိုက္တယ္။
ေဇာ္: "ရွင္ ဖ်ားေနတယ္ မဟုတ္လား။"
ကၽြန္မ ေမးလိုက္ေတာ့ သန္႔စင္က ၿပံဳးျပီး စားပြဲေပၚက ၾကက္သြန္နီဥကို လက္ညွိဳးထိုးျပတယ္။ သင္းက ၾကက္သြန္နီကို သုံးျပီး ဖ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ႔တာကိုး။ သူ႕ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္း ကၽြန္မ လြယ္လြယ္ကူကူ သက္ဆင္းခဲ႔ရတယ္။
ကၽြန္မ ပါးစပ္က ျငင္းေနေပမဲ႔ ပိပိေလးထဲက အခ်စ္ရည္ေတြဟာ စီးဆင္းလာပါျပီ။ တဒဂၤအတြင္းမွာပဲ အခ်စ္ရည္ေတြရဲ႕ အနံ႕ကို သူေရာ ကၽြန္မပါရလိုက္တယ္။ လက္ေတြကို ခ်ည္ျပီးေတာ့ သန္႔စင္က ကၽြန္မကိုယ္အေပၚပိုင္းကို စနမ္းပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ရင္သားေတြကို အလုပ္ေပးတယ္။
သန္႔စင္က ကၽြန္မ အေပၚအက်ီၤကို ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္လိုက္တယ္။ ရင္သားေတြကို ပြတ္တယ္။ နယ္တယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ဆြဲစုပ္တယ္။ ကိုက္တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ မသိစိတ္က ေျခေထာက္ေတြ ကားေပးလိုက္တယ္။ တင္ပါးေတြကလည္း ေလထဲ ေရာက္ေနတယ္။ ႐ုန္းလည္း မ႐ုန္းျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မ စိတ္ပါလာတာကို သေဘာေပါက္တဲ႔ သန္႔စင္က အက်ီၤကို ခါးအထိ ဆြဲခ်ေနရာက ျဖဲတယ္။ ဘရာနဲ႔ ပင္တီကိုလည္း အတင္းဆြဲခၽြတ္တယ္။ ကၽြန္မ ပါးစပ္ကေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ တိုးလ်ွိဳးေတာင္းပန္ေနတုန္းပဲ။ ဒါေပမဲ႔ မသိစိတ္က သာယာေနမိတယ္။ ဝတ္လစ္စလစ္ ျဖစ္သြားေတာ့ သန္႔စင္က ကၽြန္မကို အနမ္းအရွည္ႀကီးေပးရင္း ေပါင္သားေတြကို ပြတ္သပ္ေနတယ္။ သူ႕အနမ္းမွာ စီးေမ်ာသြားေတာ့ သူက ကၽြန္မလက္ေတြကို ႀကိဳးေျဖေပးျပီး အခန္းအျပင္ထြက္သြားတယ္။ သူ မရွိတုန္း ကၽြန္မ ထြက္ေျပးဖို႔ ေနေနသာသာ မလႈပ္မယွက္ဘဲ သူ ျပန္လာျပီး ဆက္ဆံဖို႔ကို ေစာင့္ေနမိတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေခ်ာကလက္အရည္ဘူးကို ကိုင္ျပီး သူ အခန္းထဲ ဝင္လာတယ္။
ေဇာ္: "ကိုသန္႔စင္ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္။ ကၽြန္မမွာ အိမ္ေထာင္ရွိၿပီးသားပါ။"
သန္႔: "ေအး ငါလိုခ်င္တာ အဲလို အိမ္ေထာင္ရွိျပီးသား မိန္းမေတြပဲကြ။"
သန္႔စင္က ကၽြန္မ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းရင္းနဲ႔ ကိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေခ်ာကလက္အရည္ေတြကို ကၽြန္မကိုယ္ ျပီးေတာ့ ပါးစပ္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ေလာင္းခ်တယ္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြက ကၽြန္မကိုယ္ေပၚက ေခ်ာကလက္ေတြကို တလက္မ မက်န္ စုပ္ယူေနတယ္။ ခံစားရတာ အသစ္အဆန္းပါပဲ။ ကၽြန္မ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ပါးစပ္ေပၚက ေခ်ာကလက္ေတြပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူက ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းရင္း ေခ်ာကလက္ေတြကို စုပ္ေနတယ္။ သန္႔စင္က အနမ္းကၽြမ္းက်င္သူ တေယာက္ပါ။ ကၽြန္မအမ်ိဳးသားေတာင္ ဒီလို မနမ္းဖူးပါဘူး။ ေခ်ာကလက္ေတြ ကုန္သြားေတာ့ ကၽြန္မတကိုယ္လုံး love bite ေတြ က်န္ခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ သန္႔စင္က သူ႕အဝတ္ေတြကို အကုန္ခၽြတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႕ေပါင္ၾကားမွာ အရွည္ ခုနစ္လက္မ လုံးပတ္ ႏွစ္လက္မေလာက္ရွိတဲ႔ တန္ဆာကို ေတြ႕ရတယ္။ သူ႕တန္ဆာကို ျမင္ၿပီူ ကၽြန္မ က်က္သီးထမိတယ္။ ကၽြန္မ ပိပိေလးကလည္း အခ်စ္ရည္ေတြ တသြင္သြင္ ထုတ္ေပးေနတယ္။ သန္႔စင္က ကၽြန္မ ပိပိရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ကစ္ဆင္ဆြဲလိုက္၊ လ်က္ေပးလိုက္နဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြ ထည္႕ေမႊကစားေပးလိုက္လုပ္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္မ တစ္ခါ ေက်နပ္မႈရသြားတယ္။
အခုေတာ့ ကၽြန္မ သူ႕တန္ဆာကို ပိပိထဲ သြင္းဖို႔ အသည္းအသန္ လိုလားေတာင့္တေနပါျပီ။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကားျပီး သန္႔စင္ကေနရာ ယူလိုက္တယ္။ ပိပိကို ဆြဲၿဖဲျပီး အစိေလးကို သူ႕တန္ဆာနဲ႔ ပြတ္တိုက္ကစားေနတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ပိပိထဲ တစ္လက္မေလာက္ ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ မ႐ိုးမရြ ျဖစ္လာျပီး ပိုဝင္ေအာင္လို႔ တင္ပါးကို ၾကြေပးလိုက္တယ္။ အဲဒါကို သတိထားမိတဲ႔ သန္႔စင္က ခါးအားကို အရွိန္ယူၿပီး အဆုံးထိ တစ္ခ်က္တည္း ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။
ေဇာ္: "အားးးနာလိုက္တာ ေသပါျပီ။ လူမွ ဟုတ္ရဲ႕လား။"
ကၽြန္မ နာက်င္မႈနဲ႔ အတူ ေအာ္ညည္းလိုက္တယ္။ ဘဝမွာ ပထမဆုံး ဒီေလာက္ႀကီးတဲ႔ တန္ဆာနဲ႔ ဆက္ဆံဖူးတာပါ။ ျမင္းတန္ဆာလို႔ေတာင္ ထင္မိသြားတယ္။
သန္႔: "ဘယ္ႏွယ့္လဲ ေဒၚေမေဇာ္။ ခင္ဗ်ား ေယာက္်ားက စံခ်ိန္မမီဘူး ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဟာကို သေဘာက်ရဲ႕လား။"
သန္႕စင္က ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကၽြန္မ ရင္သားေတြကို ေခ်လိုက္ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ကိုက္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ ေအာက္ကလဲ သူ႕တန္ဆာကို ပိပိေလးထဲ အထုတ္အသြင္း မွန္မွန္လုပ္ေပးေနတယ္။
ေဇာ္: "အားးးးေကာင္းလိုက္တာ။ သြက္သြက္ေလး ခ်စ္ေပးပါ။"
ကၽြန္မရဲ႕ အသက္ရွဴသံေတြ ျမန္ျပီး က်ယ္ေလာင္လာတယ္။ သန္႔စင္လဲ နာရီဝက္ေလာက္ေဆာင့္ျပီး သုက္ရည္ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ေတြကို ကၽြန္မ ပိပိေလးထဲ ပန္းထည္႕လိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူ႕တန္ဆာကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မ ပိပိအေခါင္းထဲကေန ဖင္ၾကား စအိုဝအထိ သူ႕သုက္ရည္ေတြ က ျပန္စီးက်လာပါတယ္။ သန္႔စင္က ေရခ်ိဳးခန္းသြားျပီး သန္႔ရွင္းေရး လုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရစိုဝတ္ေလး ယူလာျပီး ကၽြန္မကိုပါ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေပးတယ္။
ခဏနားျပီး ေန႔လယ္စာ အတူစားတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကၽြန္မတို႔အခန္းမွာ ေနာက္တစ္ခါ ဆက္ဆံျဖစ္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္မ အေပၚကေန ျမင္းစီးရင္း ပိိပိထဲ ျပည္႕သိပ္က်ပ္ေနတဲ႔ သူ႕တန္ဆာတုတ္တုတ္ႀကီးရဲ႕ အရသာကို အျပည္႕အဝ ခံစားလိုက္တယ္။ ညေန ၃ နာရီေလာက္ အထိ အတူ အိပ္ၾကတယ္။
သန္႔: "ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို႔ အိမ္မွာ ေနတဲ႔အခ်ိန္အေတာအတြင္း ပင္တီနဲ႔ ဘရာ မဝတ္ပါနဲ႔လား မေမေဇာ္။"
ေဇာ္: "ေကာင္းပါျပီတဲ႔ရွင္။"
သန္႔: "မေမေဇာ္ ေက်နပ္မႈရေအာင္ ျဖည္႕ဆည္းေပးပါ့မယ္။ ခေရပါကင္ေလးလည္း ဖြင့္ခ်င္မိတယ္။"
ေဇာ္: "ပိပိေတာင္ ရွင့္ဟာက ျပည္႕သိပ္ေနတာ။ အေနာက္ကိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္။ ဖင္ကြဲသြားလို႔ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္း ျဖစ္ေနပါ့မယ္။"
သန္႔: "ဖင္စမ္းခံၾကည္႕လိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ ႀကိဳက္သြားမွာပါ။"
ေျပာရင္းနဲ႔ ကၽြန္မ ဖင္ဝေလးကို လက္နဲ႔ ပြတ္ေပးေနတယ္။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အမ်ိဳးသားက ေဆး႐ုံသြား ကၽြန္မက ကေလးကို ေက်ာင္းကားေပၚတင္ျပီး အခန္းကို ျပန္လာတယ္။ သန္႕စင္က အခန္းဝက ဆီးႀကိဳေနတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတင္ပါးကို ကိုင္လိုက္ျပီး ပင္တီ ဝတ္ မဝတ္ စမ္းလိုက္တယ္။ မဝတ္ထားမွန္း သိေတာ့
သန္႔: "သိပ္ေကာင္းတယ္ မေမေဇာ္။ ခင္ဗ်ား ပင္တီမပါတာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။"
အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ဒုတိယ ဟန္နီမြန္းေလးကို ကၽြန္မတို႔ ကုတင္ေပၚမွာ ဆင္ႏႊဲလိုက္ပါေတာ့တယ္။
*********ၿပီးပါၿပီ*********
#MNS(ကူးယူသည္)
#♥♥♥♥
Unicode
............
မတော်တဆမှသည်… (အစ/အဆုံး)
••••••••••••••••
ရေးသားသူ - လေပြေအေးအေး(အချစ်တက္ကသိုလ် မှကူးယူသည်)
#Creditသက်ဆိုင်သူအားလုံး
ကျွန်မနဲ့ ကျွန်မ အမျိုးသားဟာ မြို့အစွန် ကွန်ဒိုအခန်းတစ်ခုမှာ နေရင်း ရိုးရှင်းတဲ့ဘဝလေး တစ်ခုကို ဖြတ်သန်းနေပါတယ်။ ကျွန်မတို့မှာ ငါးနှစ်အရွယ် ကလေးတစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ ကျွန်မ အမျိုးသားက ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ။ သူအလုပ်လုပ်တဲ့ ဆေးရုံက မြို့ထဲမှာဆိုတော့ အသွားအပြန် အချိန်တော်တော်ပေးရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေရာလေးက ဆိတ်ငြိမ်တာကြောင့် ကျွန်မတို့ သဘောကျပါတယ်။ ကျွန်မတို့ကလေးကို ဒီနားက ကျောင်းမှာပဲ ထားပါတယ်။
ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကတော့ စိုင်းစိုင်းခမ်းလှိုင် သီချင်းထဲကလိုပါပဲ။ ၃၄-၂၄-၃၆ အလှအပ အရပ်အမြင့်ကတော့ ၅' ၆" ပါ။(ဇာတ်လမ်းထဲမို့ ဖြစ်ချင်တာကိုရေးထားတာ:P)အမို့အမောက် အရှိုက်အဖောင်းတွေက သူ့နေရာနဲ့သူ လှလှပပပါပဲ။ အသားကတော့ မဖြူမညိုပေါ့။ ကျွန်မရဲ့ ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ပေါင်တံတွေကတော့ ပုရိသတွေကို အဓိကဆွဲဆောင်ပါတယ်။ ရင်သားနှစ်မြွှာကြားမြောင်းက ခပ်နက်နက်နဲ့။ သိမ်ကျင်တဲ့ခါး စွင့်ကားနေတဲ့တင်တွေက ကျွန်မကို ပိုပြီး ဆက်ဆီကျစေတာပေါ့။ ကျွန်မက မြန်မာဝတ်စုံ ဝတ်ရတာ သဘောကျတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပိုပေါ်စေတယ် ထင်တာပဲ။
အခု ကျွန်မ ပြောချင်တာက ကျွန်မဘဝရဲ့ သာယာမှုအသစ် ရရှိခဲ့ပုံပါပဲ။ အသားဟင်းတွေ နေ့တိုင်းစားနေတော့လဲ ရိုးတာပေါ့။ အပြောင်းအလဲဖြစ်အောင် ချဉ်ရည်ဟင်းလေးလည်း ပြောင်းစားပေးရတာပေါ့။ တစ်နေ့ ကျွန်မ အမျိုးသား အိမ်ကို ဖုန်းဆက်လာတယ်။ သူ မတော်တဆမှု ဖြစ်တဲ့အကြောင်းနဲ့ သူ့ကားနဲ့ တိုက်မိတဲ့သူ(လူနာ)ကို အိမ်ခေါ်လာမဲ့ အကြောင်းပေါ့။ အမျိုးသားက ရဲကိစ္စအရှုပ်အရှင်းတွေ မပတ်သက်ချင်တာနဲ့ လူနာကို အိမ်မှာပဲ ကုဖို့ စိတ်ကူးလိုက်တာပါ။
လူနာက အရပ် ခြောက်ပေနီးပါး ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းရှိတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ပါ။ အမျိုးသားက သတိမေ့နေတဲ့ လူနာကို ခေါင်းက ဒဏ်ရာကို ပတ်တီးစည်းပေးတယ်။ လက်ဖဝါးနဲ့ ဒူးက ဒဏ်ရာတွေကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ဆေးထည့်ပေးတယ်။ တစ်နာရီလောက်နေတော့ သူသတိရလာပြီး အမျိုးသားနဲ့ စကားပြောနေတယ်။ အိမ်မှာ ကုပေးတာကိုလဲ သဘောတူတယ်။ အမျိုးသားက သူ့ကို အိမ်မှာ တစ်ပတ်လောက်နေဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ အမျိုးသားက ကျွန်မကို ခေါ်ပြီး လူနာနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ သူက ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ်ကို သေချာကြည့်နေတယ်။
အမျိုးသား: "အချစ်ရေ သူက ကိုယ်တို့အိမ်မှာ တစ်ပတ်လောက်နေလိမ့်မယ်။"
ကျွန်မ အနေနဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်။ လူနာကို အစားအသောက်ကိစ္စတော့ မေးလိုက်တယ်။ မစားတဲ့ အသား ဘာညာပေါ့။ သူက ဘာမဆို အကုန်စားပါတယ်။ အစားအသောက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဇီဇာ မကြောင်တတ်ပါဘူး။ အဲဒီညက ညစာ အတူတူ စားကြတယ်။ လူနာက ကျွန်မ အချက်အပြုတ်နဲ့ အလှအပကို ချီးမွမ်းတယ်။ ကျွန်မလည်း မိန်းမတို့သဘာဝ သူ့စကားလုံးတွေနဲ့ အားရတယ်။ ကျေနပ်တယ်။ ပီတိဖြစ်တယ်ပေါ့။
နောက်နေ့ မနက် ၈ နာရီမှာတော့ အမျိုးသားက သူ့ဆေးရုံကို သွားတယ်။ လူနာ (သန့်စင်) ကတော့ အိပ်မောကျနေတုန်းပါပဲ။ ကျွန်မ ကလေးကို ကျောင်းကားပေါ်တင်ပေးပြီး အိမ်ပြန်လာတော့ ၉ နာရီလောက် ဖြစ်နေပြီ။ သန့်စင်က အိပ်နေတုန်းပဲ။ ကျွန်မလဲ အိုက်စပ်စပ် ဖြစ်လာတာနဲ့ ရေကူးကန်မှာ ရေစိမ်ဖို့ အကြံရတယ်။ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ရေကူးဝတ်စုံ ဝတ်တယ်။ အပေါ်က ခါးစည်းကြို းပါတဲ့ ဝတ်စုံကို ထပ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရေကူးကန်ရှိတဲ့ မြေညီထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့တယ်။ ကျွန်မတို့ အခန်းက ပထမထပ်မှာပါ။ အခန်းကနေ ရေကူးကန်ကိုလဲ လှမ်းမြင်နေရတယ်။
ရုံးဖွင့်ရက်မို့ ရေကူးကန်က လူရှင်းနေပါတယ်။ အပေါ်က ဝတ်လာတဲ့ ဝတ်စုံကို ချွတ်ပြီး ရေကန်ထဲ ဆင်းစိမ်နေလိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျွန်မတို့ အခန်းက လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကို သတိထားမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ လျစ်လျူရှုထားလိုက်တယ်။ နောက် ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ လူနာရဲ့ အိပ်ခန်းကို ကြည့်လိုက်တယ်။ လူနာ (သန့်စင်)က အဲဒီမှာ ကျွန်မကို မျက်စိအစာကျေွးနေလေရဲ့။ ရေစိုနေတဲ့ ကျွန်မကိုယ်လုံးကို သူမမြင်စေချင်ဘူး။ ကျွန်မ ရှက်လာတယ်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတော့ အခန်းပြတင်းပေါက်မှာ သူ့ကို မတွေ့ရတော့ဘူး။ ကျွန်မလဲ ရေကူးကန်ထဲကနေ တက်ပြီး ဝတ်စုံထားတဲ့ နေရာဆီ လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်မကိုယ်ကလည်း ရေစက်လက်ကျနေတယ်။
ရုတ်တရက် သန့်စင်က ကျွန်မ ရှေ့မှာပေါ်လာပြီး ကျွန်မ ဝတ်စုံကို ကိုင်ထားတော့ အံ့အားသင့်သွားတယ်။ သူက ကျွန်မကို သေချာကြည့်နေတယ်။ ကျွန်မလည်း ရင်နှစ်မြွှာကြားနဲ့ ပေါင်တွေကို လက်နဲ့ ကွယ်လိုက်ပေမဲ့ အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး။ ကျွန်မလည်း ရှက်ပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားလေးတွေ အေးလာတယ်။ သူကတော့ ရေစိုပြီး ဆက်ဆီကျနေတဲ့ ကျွန်မကိုယ်လုံးကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရမှာပါပဲ။ သူအကြည့်တွေက မျက်လုံးနဲ့ ကျွန်မကိုယ်အနှံ့ကို နမ်းနေသလိုပါပဲ။ ကျွန်မလည်း ရှက်စိတ်နဲ့ အတူ နှလုံးခုန်နှုန်းတွေ မြန်လာပါတော့တယ်။
သန့်: "မင်္ဂလာပါ မမေဇော်။"
ဇော်: "ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့"
သန့်: "ခင်ဗျား ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုး လိုချင်နေတဲ့ မိန်းမတွေ အများကြီးပဲဗျာ။"
သူ့စကားလုံးတွေကြောင့် ကျွန်မ ဘဝင်မြင့်ချင်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ အပေါ်ဝတ်စုံကို ပြန်ပေးဖို့ စောင့်နေရတယ်။ သူ့ဆီက လုယူလိုက်ဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။ သူက ရုတ်တရက် ဝတ်စုံကို ဟလိုက်ပြီး ကျွန်မ လက်နှစ်ဖက် လျှိုမိအောင် လုပ်တယ်။
သန့်: "ကျွန်တော် ကူညီပါရစေ မမေဇော်။"
အစကတော့ ကျွန်မ သက်တောင့်သက်သာပါပဲ။ နောက်တော့မှ သင်းက ကျွန်မ နောက်ကျောကို ကြည့်ချင်လို့ ဉာဏ်ဆင်တာကိုး။ နောက်ကျောမှာ ကြိုးကို ခပ်တင်းတင်းချည်လိုက်တယ်။ ကျွန်မလဲ အခန်းကို ပြန်လာခဲ့တယ်။ သင်းကတော့ ကျွန်မနောက်က တင်ပါးတုန်ခါနေတာကို သရေယိုရင်း လိုက်လာတယ်။
အခန်းနားရောက်တော့ ကျွန်မ ဝတ်စုံက တင်းခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်မစိတ်ထင် သန့်စင်က ဆွဲချွတ်လိမ့်မယ် ထင်ထားတာ။ ဆွဲမချွတ်ဘဲ ဘာလို့ ဆွဲထားတယ် မသိဘူး။ နောက်ကို လှည့်ကြည့်လို့လဲ မရဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာ သူက ကျွန်မကို ကျော်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ မရ ရအောင် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်မဝတ်စုံက ကြိုးကို ကလေးစီး စက်ဘီးမှာ သင်းက ချည်ထားခဲ့တာကိုး။ ကျွန်မလဲ ကြိုးဖြေပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်လိုက်တယ်။ ကိုယ်ပေါ်ကရေတွေ ခြောက်နေပေမဲ့ ပိပိလေးကတော့ ရွှဲနေပြီ။ ပိပိထဲက အချစ်ရည်တွေ စီးကျလာတာ ကျွန်မခံစားမိတယ်။ ကျွန်မလည်း အရှက်ကြီး ရှက်ပြီး သန့်စင်နဲ့ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဝံ့တော့ဘူး။
နေ့လယ်စာကို သူနဲ့ ကျွန်မ အတူစားကြတယ်။ သူက တစ်ချိန်လုံး ကျွန်မ ကိုယ်လုံးအလှကိုပဲ မြှောက်ပင့်ပြောနေတယ်။ နေ့လယ်စာ စားပြီးတော့ ဝရန်တာမှာ စကားဆက်ပြောဖြစ်တယ်။ သူက ကျွန်မရေကူးနေတဲ့ပုံနဲ့ ပေါင်တံတွေကို သဘောကျတယ်တဲ့။
သန့်: "မမေဇော် ခင်ဗျားသိလား။ ခင်ဗျားရဲ့ ပေါင်တံတွေက ကျွန်တော့်ကို အရူးအမူးဖြစ်စေတယ်။"
ရုတ်တရက် ကျွန်မ စကားမှားသွားတယ်။
ဇော်: "ရှင်တို့ယောက်ျားတွေ အားလုံး အတူတူပါပဲ။ ကျွန်မအမျိုးသားလဲ ပေါင်တွေကို သဘောကျတယ်။"
သန့်စင်က ကျွန်မ မျက်လုံးတွေကို သေချာကြည့်နေတယ်။ ကျွန်မ သူ့အကြည့်တွေက မရှောင်လွှဲနိုင်ဘူး။ မင်သက်နေမိတာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ကျွန်မကို လာနမ််းတဲ့ အထိပါပဲ။ သူဟာ ကျွန်မကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် နမ်းနေပါတယ်။ ကျွန်မ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ကျွန်မလည်း သူ့ကို တွန်းပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။ သူ့အထိအတွေ့တွေက စွဲကျန်နေတုန်းပဲ။ အမျိုးသားပြန်လာတော့ အဲဒီအကြောင်းကို ဖွင့်ပြောဖို့ လုပ်ပေမဲ့ အိမ်ပြန်နောက်ကျပြီး ပင်ပန်းနေတာနဲ့ မပြောဖြစ်လိုက်ဘူး။ ညစာစားပြီး သိပ်မကြာခင် အိပ်ရာဝင်လိုက်ကြတယ်။
နောက်နေ့ မနက်ကျတော့ အမျိုးသားလည်း ဆေးရုံသွား ကလေးကိုလည်း ကျောင်းကားပေါ် ပို့လိုက်တယ်။ သန့်စင်ကတော့ မနိုးသေးပါဘူး။ ညအိပ်ဝတ်စုံအောက်မှာ သူ့အချောင်းကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒီနေ့တော့ ရေကူးကန် မသွားဘဲ ရေချိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သန့်စင် အိပ် မအိပ်သေချာအောင် ကျွန်မ ထပ်ချောင်းလိုက်တယ်။ သူက တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ပြီး ညည်းနေတယ်။ ကျွန်မ ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး အဝတ်လဲတယ်။ ဆံပင်တောင် ခြောက်အောင် မသုတ်လိုက်ဘူး။ သန့်စင်က ဖျားနေတယ်။ ကျွန်မလဲ သူ့နဖူးပေါ် ရေခဲဝတ် တင်ပေးထားဖို့ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့တယ်။
သူ့နဖူးပေါ် ရေခဲဝတ်တင်ပေးဖို့ ခါးကို ကိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး ကျွန်မကို သူ့ဆီ အတင်းဆွဲတယ်။ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ကျွန်မ ကြောင်သွားတယ်။ အဲဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာပဲ သူက ကျွန်မကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲပြီး အပေါ်က တက်ခွထားလိုက်တယ်။ ကျွန်မ ရုန်းပေမဲ့ အချည်းနှီးပါပဲ။
ကျွန်မ ထပ်ရုန်းတယ်။ သူ့ကို မလုပ်ဖို့ တောင်းပန်တယ်။ မရပါဘူး။ ကျွန်မ လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ချည်လိုက်တယ်။
ဇော်: "ရှင် ဖျားနေတယ် မဟုတ်လား။"
ကျွန်မ မေးလိုက်တော့ သန့်စင်က ပြုံးပြီး စားပွဲပေါ်က ကြက်သွန်နီဥကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။ သင်းက ကြက်သွန်နီကို သုံးပြီး ဖျားချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့တာကိုး။ သူ့ထောင်ချောက်အတွင်း ကျွန်မ လွယ်လွယ်ကူကူ သက်ဆင်းခဲ့ရတယ်။
ကျွန်မ ပါးစပ်က ငြင်းနေပေမဲ့ ပိပိလေးထဲက အချစ်ရည်တွေဟာ စီးဆင်းလာပါပြီ။ တဒင်္ဂအတွင်းမှာပဲ အချစ်ရည်တွေရဲ့ အနံ့ကို သူရော ကျွန်မပါရလိုက်တယ်။ လက်တွေကို ချည်ပြီးတော့ သန့်စင်က ကျွန်မကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို စနမ်းပါတယ်။ ပြီးတော့ ရင်သားတွေကို အလုပ်ပေးတယ်။
သန့်စင်က ကျွန်မ အပေါ်အကျီၤကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်လိုက်တယ်။ ရင်သားတွေကို ပွတ်တယ်။ နယ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဆွဲစုပ်တယ်။ ကိုက်တယ်။ ကျွန်မရဲ့ မသိစိတ်က ခြေထောက်တွေ ကားပေးလိုက်တယ်။ တင်ပါးတွေကလည်း လေထဲ ရောက်နေတယ်။ ရုန်းလည်း မရုန်းဖြစ်တော့ဘူး။ ကျွန်မ စိတ်ပါလာတာကို သဘောပေါက်တဲ့ သန့်စင်က အကျီၤကို ခါးအထိ ဆွဲချနေရာက ဖြဲတယ်။ ဘရာနဲ့ ပင်တီကိုလည်း အတင်းဆွဲချွတ်တယ်။ ကျွန်မ ပါးစပ်ကတော့ မလုပ်ပါနဲ့လို့ တိုးလျှိုးတောင်းပန်နေတုန်းပဲ။ ဒါပေမဲ့ မသိစိတ်က သာယာနေမိတယ်။ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားတော့ သန့်စင်က ကျွန်မကို အနမ်းအရှည်ကြီးပေးရင်း ပေါင်သားတွေကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ သူ့အနမ်းမှာ စီးမျောသွားတော့ သူက ကျွန်မလက်တွေကို ကြိုးဖြေပေးပြီး အခန်းအပြင်ထွက်သွားတယ်။ သူ မရှိတုန်း ကျွန်မ ထွက်ပြေးဖို့ နေနေသာသာ မလှုပ်မယှက်ဘဲ သူ ပြန်လာပြီး ဆက်ဆံဖို့ကို စောင့်နေမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ချောကလက်အရည်ဘူးကို ကိုင်ပြီး သူ အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။
ဇော်: "ကိုသန့်စင် မလုပ်ပါနဲ့ရှင်။ ကျွန်မမှာ အိမ်ထောင်ရှိပြီးသားပါ။"
သန့်: "အေး ငါလိုချင်တာ အဲလို အိမ်ထောင်ရှိပြီးသား မိန်းမတွေပဲကွ။"
သန့်စင်က ကျွန်မ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်းနဲ့ ကိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချောကလက်အရည်တွေကို ကျွန်မကိုယ် ပြီးတော့ ပါးစပ်နဲ့ နှုတ်ခမ်းပေါ် လောင်းချတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျွန်မကိုယ်ပေါ်က ချောကလက်တွေကို တလက်မ မကျန် စုပ်ယူနေတယ်။ ခံစားရတာ အသစ်အဆန်းပါပဲ။ ကျွန်မ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပါးစပ်ပေါ်က ချောကလက်တွေပဲ ကျန်တော့တယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူက နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရင်း ချောကလက်တွေကို စုပ်နေတယ်။ သန့်စင်က အနမ်းကျွမ်းကျင်သူ တယောက်ပါ။ ကျွန်မအမျိုးသားတောင် ဒီလို မနမ်းဖူးပါဘူး။ ချောကလက်တွေ ကုန်သွားတော့ ကျွန်မတကိုယ်လုံး love bite တွေ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီနောက် သန့်စင်က သူ့အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ သူ့ပေါင်ကြားမှာ အရှည် ခုနစ်လက်မ လုံးပတ် နှစ်လက်မလောက်ရှိတဲ့ တန်ဆာကို တွေ့ရတယ်။ သူ့တန်ဆာကို မြင်ပြီူ ကျွန်မ ကျက်သီးထမိတယ်။ ကျွန်မ ပိပိလေးကလည်း အချစ်ရည်တွေ တသွင်သွင် ထုတ်ပေးနေတယ်။ သန့်စင်က ကျွန်မ ပိပိရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်၊ လျက်ပေးလိုက်နဲ့ လက်ချောင်းတွေ ထည့်မွှေကစားပေးလိုက်လုပ်တယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်မ တစ်ခါ ကျေနပ်မှုရသွားတယ်။
အခုတော့ ကျွန်မ သူ့တန်ဆာကို ပိပိထဲ သွင်းဖို့ အသည်းအသန် လိုလားတောင့်တနေပါပြီ။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားပြီး သန့်စင်ကနေရာ ယူလိုက်တယ်။ ပိပိကို ဆွဲဖြဲပြီး အစိလေးကို သူ့တန်ဆာနဲ့ ပွတ်တိုက်ကစားနေတယ်။ ပြီးတော့မှ ပိပိထဲ တစ်လက်မလောက် ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်မ စိတ်ထဲ မရိုးမရွ ဖြစ်လာပြီး ပိုဝင်အောင်လို့ တင်ပါးကို ကြွပေးလိုက်တယ်။ အဲဒါကို သတိထားမိတဲ့ သန့်စင်က ခါးအားကို အရှိန်ယူပြီး အဆုံးထိ တစ်ချက်တည်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။
ဇော်: "အားးးနာလိုက်တာ သေပါပြီ။ လူမှ ဟုတ်ရဲ့လား။"
ကျွန်မ နာကျင်မှုနဲ့ အတူ အော်ညည်းလိုက်တယ်။ ဘဝမှာ ပထမဆုံး ဒီလောက်ကြီးတဲ့ တန်ဆာနဲ့ ဆက်ဆံဖူးတာပါ။ မြင်းတန်ဆာလို့တောင် ထင်မိသွားတယ်။
သန့်: "ဘယ်နှယ့်လဲ ဒေါ်မေဇော်။ ခင်ဗျား ယောက်ျားက စံချိန်မမီဘူး ထင်တယ်။ ကျွန်တော့်ဟာကို သဘောကျရဲ့လား။"
သန့်စင်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်မ ရင်သားတွေကို ချေလိုက် နို့သီးခေါင်းတွေကို ကိုက်လိုက်လုပ်နေတယ်။ အောက်ကလဲ သူ့တန်ဆာကို ပိပိလေးထဲ အထုတ်အသွင်း မှန်မှန်လုပ်ပေးနေတယ်။
ဇော်: "အားးးးကောင်းလိုက်တာ။ သွက်သွက်လေး ချစ်ပေးပါ။"
ကျွန်မရဲ့ အသက်ရှူသံတွေ မြန်ပြီး ကျယ်လောင်လာတယ်။ သန့်စင်လဲ နာရီဝက်လောက်ဆောင့်ပြီး သုက်ရည်ခပ်ပျစ်ပျစ်တွေကို ကျွန်မ ပိပိလေးထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။ သူ့တန်ဆာကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ကျွန်မ ပိပိအခေါင်းထဲကနေ ဖင်ကြား စအိုဝအထိ သူ့သုက်ရည်တွေ က ပြန်စီးကျလာပါတယ်။ သန့်စင်က ရေချိုးခန်းသွားပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်တယ်။ ပြီးတော့ ရေစိုဝတ်လေး ယူလာပြီး ကျွန်မကိုပါ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးတယ်။
ခဏနားပြီး နေ့လယ်စာ အတူစားတယ်။ အဲဒီနောက် ကျွန်မတို့အခန်းမှာ နောက်တစ်ခါ ဆက်ဆံဖြစ်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်မ အပေါ်ကနေ မြင်းစီးရင်း ပိိပိထဲ ပြည့်သိပ်ကျပ်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာတုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ အရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားလိုက်တယ်။ ညနေ ၃ နာရီလောက် အထိ အတူ အိပ်ကြတယ်။
သန့်: "ကျွန်တော် ခင်ဗျားတို့ အိမ်မှာ နေတဲ့အချိန်အတောအတွင်း ပင်တီနဲ့ ဘရာ မဝတ်ပါနဲ့လား မမေဇော်။"
ဇော်: "ကောင်းပါပြီတဲ့ရှင်။"
သန့်: "မမေဇော် ကျေနပ်မှုရအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးပါ့မယ်။ ခရေပါကင်လေးလည်း ဖွင့်ချင်မိတယ်။"
ဇော်: "ပိပိတောင် ရှင့်ဟာက ပြည့်သိပ်နေတာ။ အနောက်ကိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်။ ဖင်ကွဲသွားလို့ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း ဖြစ်နေပါ့မယ်။"
သန့်: "ဖင်စမ်းခံကြည့်လိုက်ပါ။ ပြီးရင် ကြိုက်သွားမှာပါ။"
ပြောရင်းနဲ့ ကျွန်မ ဖင်ဝလေးကို လက်နဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။
နောက်နေ့ကျတော့ အမျိုးသားက ဆေးရုံသွား ကျွန်မက ကလေးကို ကျောင်းကားပေါ်တင်ပြီး အခန်းကို ပြန်လာတယ်။ သန့်စင်က အခန်းဝက ဆီးကြိုနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်မတင်ပါးကို ကိုင်လိုက်ပြီး ပင်တီ ဝတ် မဝတ် စမ်းလိုက်တယ်။ မဝတ်ထားမှန်း သိတော့
သန့်: "သိပ်ကောင်းတယ် မမေဇော်။ ခင်ဗျား ပင်တီမပါတာ ကျွန်တော် သဘောကျတယ်ဗျာ။"
အဲဒီနောက်တော့ ကျွန်မရဲ့ ဒုတိယ ဟန်နီမွန်းလေးကို ကျွန်မတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆင်နွှဲလိုက်ပါတော့တယ်။
*********ပြီးပါပြီ*********
#MNS(ကူးယူသည်)
Comments
Post a Comment